قلم

	موسوی: حضورم جدی است

موسوی با اشاره به تاکید امام خمینی(ره) بر وحدت در جامعه افزود: <در کمتر سخنرانی‌ای از حضرت امام(ره)‌می‌بینیم که ایشان از وحدت در جامعه صحبت نکرده باشند ولی متاسفانه در سال‌های اخیر بیش از اندازه فضای سیاسی کم‌اعتنا به این وحدت مردم بوده است که این می‌تواند خطرآفرین باشد.>
نخست‌وزیر دوران دفاع مقدس در ادامه با بیان اینکه در نظامی که انتخابات را مهم می‌داند باید انتظار داشت که دولت‌های مختلفی با دیدگاه‌های مختلف بر سر کار بیایند، تاکید کرد: <اگر قواعد حاکم بر نظام خوب حفظ شود نباید بیمی از این داشت که جناح‌های مختلف جایگزین یکدیگر شوند.>
موسوی در قسمتی دیگر از سخنان خود گفت: <هر گفتمانی دافعه و جاذبه‌ای دارد و بنده به گفتمان انقلا‌ب معتقدم و با بازخوانی آن با توجه به شرایط زمانی‌ومکانی آن را مطرح می‌کنم و طبیعی است که در سطح جامعه توجهی به شیوه طرح این موضوع وجود داشته باشد.> وی با بیان اینکه قشر وسیعی از مدیران خوب کشور در جناح‌های مختلف حاضرند با هر دولتی که برای کشور خدمت کند کار کنند، تاکید کرد که متاسفانه با تضعیف نیروی انسانی کارآمد و مدیران باتجربه این حقیقت نادیده گرفته شده و فقر از نظر نیروی انسانی مهم‌تر از فقر مالی است. ‌
موسوی با اشاره به اینکه مردم خیلی مثل تشکیلا‌ت و جناح‌ها خود را در کلیشه‌ها حبس نمی‌کنند گفت: <مردم در یک جمله هم از ایستادگی در مقابل قدرت‌های زورگو ممکن است تعریف کنند و هم از آزادی‌های اساسی دفاع کنند و از دخالت در امور شخصی مردم تبری بجویند.>
موسوی اضافه کرد: <مردم عادی کشور ما می‌دانند که ایستادگی در مقابل سیل عظیم تغییرات فرهنگی و رسانه‌ای که در جهان راه افتاده غیرممکن است. در عین حال معتقد به یله کردن همه امور و تسلیم در مقابل هر تغییری نیستند. آنها با عقل جمعی خود می‌دانند که در اینگونه موارد آنچه موثر است مدیریت این تغییرات در جهت منافع ملی و ارزش‌های اسلا‌می است.>
موسوی یکی از دلا‌یل ورود خود به صحنه گفت‌وگو در عرصه عمومی را احساس خطر از دور زدن‌های واضح قوانین دانست و گفت: <به نظر بنده، اهمیت این مساله از هر مشکل دیگر بیشتر است. اگر قرار است آنچه مجلس تصویب می‌کند و به صورت قانون در می‌آید یا مجمع در چارچوب اختیارات و وظایف خود، تصویب و ابلا‌غ می‌کند، اجرا نشود و این رویه شود بعد از مدتی چه چیزی از نظام جمهوری اسلا‌می و قانون اساسی می‌ماند؟>
در ادامه‌این جلسه از مهندس موسوی درباره نقش زنان در جامعه و اینکه چطور می‌شود به گونه‌ای برنامه‌ریزی کرد که یک عرصه باز و پویا برای فعالیت زنان در جامعه ایجاد شود سوال شد. وی در این رابطه پاسخ داد: <شکی نیست که از نظر آماری و فراوانی زنان تحصیلکرده نسبت به قبل از انقلا‌ب تغییرات وسیعی داشته‌ایم و می‌توانیم نمونه‌این مساله را در ترکیب دانشجویان مشاهده کنیم. در این زمینه تحول وسیعی را شاهدیم ولی زنان متناسب با این تحول در سطح عمومی کشور حضور پیدا نکرده‌اند و باید این مساله شکافته شود تا معلوم شود که چه دلا‌یلی در این زمینه وجود دارد.>
نخست‌وزیر دوران دفاع مقدس با بیان اینکه موانع اولیه‌ای که می‌توانست از نظر قانونی جلوی پیشرفت زنان را بگیرد رفع شده است، تصریح کرد: <امروزه اگر از کسی بپرسیم که آیا یک زن می‌تواند وزیر باشد، قطعا می‌گوید بله، ولی عملا‌ می‌بینیم که چنین اتفاقی نمی‌افتد. در این زمینه باید جامعه را از نظر هنجاری مورد مطالعه قرار دهیم و تصور جامعه را از نقش زنان متحول کنیم.>
موسوی بر نقش زنان در احیای جایگاه‌خود در جامعه تاکید کرد و گفت: <اگر جامعه‌زنان کشور این تصور را نداشته باشند که باید در موقعیت‌های حساس‌تر حضور یابند، هیچ منعی هم که نباشد باز هم شاهد حضور موثر آنها نخواهیم بود.>
وی با اشاره به مشارکت زنان برای رای دادن در انتخابات اظهار کرد: <رویه‌ای ایجاد شده است که خانم‌ها در چنین عرصه‌هایی حضور داشته باشند. در بحث شوراها نیز شاهد حضور این قشر هستیم و در این زمینه هیچ‌گاه هم با مانعی روبه‌رو نشده‌اند و این نشان می‌دهد در جاهایی که تصور مثبتی باشد، بدون اینکه مانعی باشد زنان حاضر می‌شوند.>
رئیس فرهنگستان هنر با تاکید بر اینکه به نسبت فراوانی زنان تحصیلکرده و توانا، نقش آنان را در جامعه شاهد نیستیم خاطرنشان کرد: <دلیل این مساله بیشتر از آنکه به تصمیم‌گیری سیاستمداران مربوط شود به تصور جامعه از نقش زنان بر می‌گردد. در تحول جامعه در این زمینه، ‌هم دولت‌ها نقش دارند و هم جامعه‌زنان باید در این زمینه فعال شوند و نقش خود را در جامعه بازتعریف کنند. این مساله موجب می‌شود که برخی بداخلا‌قی‌ها در جامعه نیز از بین برود؛ یعنی اگر نقش زنان در جامعه به درستی دیده شود می‌تواند بسیاری از این بداخلا‌قی‌ها را حل کند. بعضا گفته می‌شود که کشیده شدن زنان به عرصه‌های جدی می‌تواند تاثیرات منفی داشته باشد ولی من برعکس، معتقدم جدی شدن نقش خانم‌ها می‌تواند مشکلا‌ت فرهنگی ما را حل کند.>
وی تاکید کرد: <در رابطه با شرکت خانم‌ها در سطوح مدیریتی هیچ‌گاه منع قانونی وجود ندارد اما موانع هنجاری هنوز وجود دارد که باید حل شود.> موسوی در پایان با تاکید بر لزوم دفاع از حق و ارزش‌ها به دانشجویان توصیه کرد: <از ارزش‌ها و آنچه حق است، دفاع و به مصلحت کشور توجه کنید و خیلی صریح در مقابل کژی‌ها و باطل واکنش نشان دهید. این کار ممکن است در کوتاه‌مدت به ضرر این جناح و آن جناح باشد ولی در درازمدت به نفع همه ملت‌خواهد بود.>

	طرح تازه کروبی برای انتخابات 88؛ همه ایرانیان سهامدارنفت می‌شوند

گستره این برنامه‌ریزی تنها در نظام اداری محدود نخواهد شد، بلکه تمهیدات لا‌زم برای مشارکت تمامی نخبگان غیردولتی را نیز شامل خواهد شد.> مهدی کروبی وعده داده بود در بیانیه‌های دیگری محور برنامه خود را به صورت تفصیلی برای آگاهی مردم ارائه کند. دیروز مهدی کروبی در دومین بیانیه انتخاباتی خود با عنوان <مردمی کردن درآمد‌های نفت - توزیع عادلا‌نه ثروت ملی> با اشاره به یکصدمین سالگرد ملی شدن صنعت نفت در ایران به رهبری دکتر مصدق و آیت‌الله کاشانی توزیع درآمدهای نفتی و خارج کردن آن از بودجه دولت را از دیگر برنامه‌های محوری خود اعلا‌م کرد. در این بیانیه آمده است: <در گام اول این طرح سهام شرکت‌های گاز و پخش فرآورده‌های نفتی بدون حق انتقال، خرید و فروش مطابق قانون موجود به‌طور مساوی میان همه افراد کشور از 18 سال به بالا‌ توزیع می‌گردد.>
متن کامل بیانیه به شرح زیر است: ‌
بسم الله الرحمن الرحیم
مردمی کردن درآمدهای نفت - توزیع عادلا‌نه ثروت ملی ‌
ملت شریف و سرافراز ایران
امسال 29 اسفند سالروز ملی شدن صنعت نفت به رهبری مرحوم دکتر محمد مصدق و همکاری آیت‌الله کاشانی مصادف است با یکصدمین سالگرد کشف نفت در ایران. نفتی که در خردادماه سال 1287 در مسجدسلیمان فوران کرد، می‌توانست منشاء شکوفایی و تحول در میهن عزیزمان واقع شود که متاسفانه به دلیل دخالت‌های بیگانگان و تحولا‌ت داخلی متاثر از کشف این ماده حیاتی برای تامین انرژی جهان صنعتی، سرآغاز مجموعه‌ای از گرفتاری‌ها برای ملت ایران و خوشبختی برای دول قدرتمند شد. وابستگی تولید، اقتصاد، بودجه دولت و حتی فرهنگ کشور به نفت به حدی رسید که به درستی می‌توان جامعه و دولت ایران را با صفت نفتی معرفی کرد به نحوی که با افزایش یا کاهش قیمت و تولید نفت وضعیت جامعه و دولت نیز به تناسب دچار فراز و نشیب می‌شد. ‌
‌ اوضاع ایران طی سال‌های 1352 تا 1357 پیش از انقلا‌ب و 4 سال اخیر گواهی است بر این مدعا که افزایش درآمدها و تسلط دولت‌ها بر درآمدهای نفتی نه‌تنها موجب نادیده گرفتن توان و استعداد ملی و تکیه دولت‌های ناتوان بر درآمدهای نفتی و سرپوش گذاشتن بر ناکارآمدی‌شان شد، بلکه بستری مناسب برای اتلا‌ف سرمایه‌گذاری‌های دولتی، توزیع نابرابر درآمدی میان شهر و روستا، تشدید اختلا‌ف طبقاتی میان اقشار جامعه، افزایش فساد اداری، وابستگی و عقب‌‌ماندگی بخش‌های بومی و اصیل اقتصادی جامعه و عدم توازن میان بخش‌های مختلف اقتصادی را فراهم کرد. علا‌وه‌بر آن، به حجیم‌تر شدن دولت و وابستگی مردم به دولت منجر ‌گردید. از این‌رو مساله نفت به یکی از دغدغه‌های مهم صاحب‌نظران و سیاستمداران دلسوز کشور طی چهار دهه تبدیل شده است چرا که هرگاه قیمت نفت کاهش می‌یافت، مساله کشور کمبود درآمدهای ارزی بود و هرگاه قیمت آن افزایش می‌یافت، مساله چگونگی صرف این درآمدهای اتفاقی مطرح می‌شد. در پاسخ به این معضل، تاسیس قانونی صندوق ذخیره ارزی راهکار دولت و مجلس اصلا‌حات بود که علی‌رغم محاسن بسیار آن، در عمل به دلیل نداشتن نگاهبانی قدرتمند، ناموفق بود زیرا طی سال‌های اخیر قریب سیصد میلیارد دلا‌ر درآمدهای ارزی حاصل از افزایش قیمت نفت خارج از ضوابط مصوب برنامه چهارم و بودجه‌های سنواتی هزینه شد و در حال حاضر چگونگی و محل صرف این دلا‌رها به یکی از مهم‌ترین پرسش‌های بدون پاسخ در این کشور تبدیل شده است. در حقیقت این صندوق نیازمند نگاهبانی قدرتمند بود تا دستخوش بی‌تدبیری نگردد اما روند برداشت‌ها از صندوق ذخیره در چند سال گذشته نشان داد که چنین نگاهبانی وجود نداشته است. ‌
پیش‌بینی همین وضعیت بود که در انتخابات گذشته شعار توزیع درآمدهای نفتی را در قالب طرحی مطرح کردم. متاسفانه بسیاری از افراد ناآگاهانه و برخی نیز آگاهانه آن را مخدوش جلوه دادند اگرچه واکنش مثبت جامعه به آن در گذر زمان بر همگان روشن شد به نحوی که طی چهار سال اخیر بسیاری از مخالفان و منتقدان طرح مذکور با آن همراه شدند و برخی با همدلی و حسن‌ظن راه‌های عملی برای اجرای آن طرح را ارائه کردند. برخی دیگر نیز کوشیدند با تغییر دادن و مخدوش کردن اصول و مبانی آن طرح، طرح تحول اقتصادی را مطرح نمایند. نقاط ضعف و انحرافی در طرح تحول بسیار زیاد است که می‌توان به افزایش وابستگی مردم به دولت از طریق ورود درآمدهای نفتی به بودجه دولت و توزیع آن میان بخشی از مردم با اختیار و انتخاب دولت، بزرگ‌تر شدن بیش از پیش دولت، گسترش فساد در نظام اداری کشور، افزایش نقدینگی و به تبع آن رشد فزاینده تورم اشاره کرد. علا‌وه‌بر آن، پرداخت این درآمدها به اقشار خاصی که دولت حق انتخاب آنها را دارد، شائبه انتخاباتی بودن آن را مطرح می‌کند. طرحی که به نام طرح تحول اقتصادی و توزیع مستقیم یارانه‌ها به بخش‌هایی از مردم مطرح شده و در مجلس در دست بررسی است، به‌طور خلا‌صه در جهت مخالف با ایده حل مشکل نفت است و اجرای آن خسارات و عوارض اساسی به دنبال خواهد داشت. این اقدام در شکل حاضر موجب افزایش رشد جمعیت می‌شود، که طی دو دهه گذشته سیاست‌های موثری برای جلوگیری از رشد آن انجام شد و با اجرای برنامه حاضر ممکن است آثار مثبت آن سیاست‌ها زایل گردد.موارد ذکرشده نمونه‌هایی از تبعات منفی توزیع بخشی از یارانه‌های دریافتی توسط دولت میان گروه‌هایی از مردم است، اما همانطور که گفته شد، طی چهار سال گذشته در جهت تعمیق طرح و شعار انتخاباتی پیشین بنده نظرات و ایده‌های مفید و تکمیلی از سوی متخصصان و کارشناسان ارشد کشور بیان شد که تیم اقتصادی حزب اعتماد ملی به‌طور عالمانه ابعاد مختلف آن را مورد بررسی قرار دادند که در این میان طرح یکی از اقتصاددانان مطرح کشور مورد توجه واقع شد. گام برداشتن در جهت مردمی کردن اداره، تولید و توزیع درآمدهای نفتی و خارج کردن آن از بودجه دولت، هدف اساسی این طرح است. در گام اول این طرح، سهام شرکت‌های گاز و پخش فرآورده‌های نفتی بدون حق انتقال، خرید و فروش مطابق قانون موجود به‌طور مساوی میان همه افراد کشور از 18 سال به بالا‌ توزیع می‌گردد. در این راستا دولت موظف است که نفت و گاز مصرفی کشور را به قیمت تولیدی آن، تحویل این شرکت دهد و شرکت مذکور، نفت و گاز را پالا‌یش و در اختیار مردم قرار می‌دهد و هر قیمتی که تعیین کند، طبعا به همان نسبت سود خواهد داشت و سود ناشی از آن میان سهامداران به‌طور مساوی تقسیم می‌شود. سهامداران نیز در بلندمدت می‌توانند اعضای هیات‌مدیره شرکت را رأساً و خارج از اراده دولت انتخاب کرده و کلیه منافع حاصل از نفت را در اختیار بگیرند و دولت نیز صرفا می‌تواند بر این درآمدها مالیات وضع کرده و سهم مالیاتی خود را اخذ کند. اجرای چنین طرحی نه‌تنها هیچ‌یک از مشکلا‌ت مذکور در طرح تحول اقتصادی را ندارد، بلکه واجد نقاط مثبت زیر نیز هست:
1- خارج کردن بخشی از نفت از بودجه دولت و اتکای حکومت به منابع مالیاتی و دیگر منابع. ‌
2- ایجاد توازن میان ملت و دولت، افزایش استقلا‌ل، اتکای به نفس میان مردم و افزایش حرمت و کرامت انسانی آنان. ‌
3- کوچک کردن دولت و حذف بسیاری از بخش‌های غیرمرتبط و زاید با وظیفه دولت. ‌
4- سرازیر شدن بخش مهمی از این درآمدها به سوی سرمایه‌گذاری و بازار سرمایه
5- ایجاد بستر مناسب برای خصوصی‌سازی و اجرای اصل 44 قانون اساسی. ‌
6- کم‌‌تاثیر بودن اجرای این سیاست در افزایش تورم و جهش قیمت‌ها زیرا از طریق افزایش نقدینگی عمل نخواهد شد. ‌
7- تقویت هویت و وحدت ملی از طریق دریافت برابر مردم از ثروت مشاع آنان که کمک مهمی به امنیت کشور می‌کند. ‌
رویکرد من به توسعه ملی، رویکردی انسان‌محور است. این رویکرد قدرت تجمیع توامان اهداف چشم‌انداز بیست ساله توسعه ملی ازجمله دستیابی به رشد بالا‌ی اقتصادی، عدالت اجتماعی و عزت و منزلت انسانی را در بر دارد. در صورت اعتماد ملت، به امید خدا و در جهت توانمند‌سازی و دستیابی به زندگی دلخواه و عزت و کرامت انسانی همه ایرانیان این طرح را با جدیت اجرا خواهم کرد. ‌
تردیدی ندارم که بحث درباره این موضوع می‌تواند به فهم بهتر همه ما از اهمیت نفت و نقش مخرب آن در شرایط حاضر در وضعیت اقتصادی کشور و ضرورت پیدا کردن راه‌حلی برای برون‌رفت از این معضل تاریخی کمک کند. اگر انتخابات این دوره فقط همین یک دستاورد مهم را داشته باشد، باید آن را ارج نهاد و پیروزی بزرگی برای جامعه ایران تلقی کرد، شاید پس از صد سال بتوانیم خود را از عوارض سوء کشف نفت نجات دهیم و چهره دیگری از این نعمت الهی را نیز تجربه کنیم.

تک درختم من

در این هامون پهناور

در این دشت ملال اور

مرا یاران همپا نیست

مرا یاران همگو نیست

نوای مهربان جویباران

بانگ نوش چشمه ساران

در فضایی دور میمیرد

و گوش من پراست از نغمه های خشک تنهایی

در این صحرا مرا یاران دهشت زاست:

تگرگ درد و ابر بیم و رگبارجنون امیز حرمانها 

درونم زوزه گرگان تنهایی کند غوغا

در این تاریکی شبها 

دلم روشن نمیگردد ز پندار سراب الوده ی فردا

نپاید پای من در گل

نمانم دیرگاه اینجا

سپاه ابر نزدیکاست

دراین دم یا دم دیگر

برآید رعدوبرق حسرت بی همزبانی

تا بسوزاند توانم را

و خاکستر کند این هستی گنگ

این سکوت جاودانم را

بسم الله الرحمن الرحیم

در واقع ونفس امر گروه فشار گروهی استکه هیچ قاعده وقانونی را قبول ندارد و به هروسیله ای برای رسیدن به مقاصد سیاسی خود دست می زند گاها با نفوذ در میان نمایندگان و وزیران و گاها با اعمال نفوذ از طریق سرمایه در میان بازاریان و ...خلاصه هر وسیله ای را برای رسیدن به مقصود خود را توجیه کرده وخیر صلاح مملکت  را در اعمال نظریه خود می داند(هدف وسیله را توجیه می کند)گاهی که این گروه از امکانات فوق محروم است ویا همه آنهارا از خود می داند برای باقی ماندن درحکومت روشهای دیگری را اعمال خواهد کرد ازجمله بازی کردن با احساسات مذهبی و ملی یک ملت و تحریک افرادی که به آسانی می توان آنهارا برای مقاصد خویش همراه کرد استفاده می کند ...

سخن اینجاست در کشور جمهوری اسلامی ایران که همه باید طبق قانون حرکت کنیم و برای پیاده کردن اسلامی که امام خمینی به ما معرفی کرد تنها راه آن همین جمهوری اسلامی است گروه فشار چه مقاصدی را دنبال می کند ؟آیا با تحریک کردن مردم برای عمل به خلاف قانون ،عمل کردن به وصیت بنیانگذار جمهوری اسلامی است ؟!اگر قرار بود که در یک حکومت اسلامی فقط یک گروه یا یک تفکر حاکم بود .پس همان حکومت شاه به تعبیر بعضی ازآقایان که می گفتند حکومت شیعی است (همان اسلاف شما)کافی بود وظاهرا امام در این باره اشتباه کرده!!با این حال که انقلاب شد وبه یاری خداوند ریشه استبداد خشکانده شد نباید دوباره ریشه های آنرا آب داد آنهم توسط کسانی که ادعای بیش از دیگران دارند!!؟اگر قرار بود به کسی اجازه سخن گفتن نمی دادند، ابتدا باید به شماها اجازه ابراز وجود داده نمی شد !!چراکه اگر دقت کنید شما به کسانی حمله می کنید که خود با استبدادی مبارزه می کردند که شما راچه عرض کنم !بعضی از بزرگان شما هم جرات ابراز وجود در آن موقعیت نداشتند !پس به خود آیید و این همه گرود و غبار به هوانکنید که اگر موقعیتی پیش بیاید(اگر کشور عزیزمان تحدید شود) شما به دنبال درس و بحث می روید چراکه آنرا واجبتر از دفاع از کشور و ایمان مردم می دانید.

	میله‌های دانشگاه یا میله‌های زندان؟ ‌- حسین لقمانیان

پس چنین است که اکنون با گذشت 30 سال از پیروزی انقلا‌ب اسلا‌می کار به جایی رسیده که به شخصیتی به نام مهدی کروبی از یاران امام(ره) که دو دوره ریاست مجلس شورای اسلا‌می، معاونت مجلس و زمانی نماینده امام راحل در امور حج و ریاست بنیاد شهید را بر عهده داشته است نه‌تنها اجازه سخنرانی در مسجد و دانشگاه را نمی‌دهند بلکه علیه او شعار سر داده و او را ضد ولا‌یت فقیه می‌خوانند و این در حالی است که من یادم هست ایشان می‌گفت: <من زمانی که طرفدار ولا‌یت فقیه بودم بسیاری از شما هنوز به دنیا نیامده بودید.> زمانی که آقای کروبی رئیس مجلس بود، من در خدمت ایشان بودم و در آن زمان شاهد بودم که او از حقوق مردم دفاع می‌کرد. هنگامی که آن واقعه برای من روی داد حرکت آقای کروبی برای رفع آن مساله تنها به معنای پیگیری یک مساله فردی نبود بلکه ایشان از کیان ملت و مجلس دفاع کرد. بنابراین به نظر می‌رسد جریانی در پشت پرده تمایلی ندارد تا انتخاباتی آزاد و سالم برگزار شود و مردم در صحنه حضور داشته باشند. این جریان در همدان تمایلی به حضور فردی که مردم از او حمایت می‌کنند ندارد و قصد دارد تا جریان در اختیار یک گروه قرار گیرد، هرچند که آقای کروبی اولین فردی بود که به این استان آمد و این فضای سنگین را شکست. او در مقابل تمام مخالفت‌ها ایستادگی کرد و هنگامی که به دانشگاه رفت گفت که میله‌های دانشگاه میله‌های زندان را برای او تداعی می‌کند. در عین حال متاسفانه هنگامی که او به مسجد رفت گروهی که دست‌آموز یک جریان خاص هستند به صورت سازماندهی‌شده قصد ایجاد تنش و اغتشاش در سخنرانی وی را داشتند و سعی می‌کردند تا هراسی را در مردم ایجاد کنند و آنها را از حضور در مراسم سخنرانی وی منصرف کنند ولی همان مردمی که در آنجا حضور داشتند پاسخ این اخلا‌ل‌گران را دادند و البته تمام احزاب و گروه‌های اصلا‌ح‌طلب در استان همدان این جریان را محکوم کردند. ‌ آقای کروبی در سفر به استان همدان قصد داشت تا با حامیان و دوستداران خود گفت‌وگو کند و عده‌ای قصد داشتند در برابر این موضوع ممانعت ایجاد کنند،‌باید گفت در حالی این گروه‌ها چنین رفتار می‌کنند که رئیس‌جمهور کشورمان اعلا‌م می‌کند هر فردی از هر جای دنیا می‌تواند به ایران بیاید و در دانشگاه صحبت کند ولی این درحالی است که آقای کروبی آزاد نیست در دانشگاه صحبت کند! اکنون سوال من از مسوولا‌ن و بزرگان کشور این است که پس از گذشت 30 سال از پیروزی انقلا‌ب اسلا‌می، هنگامی که برای برخورد با جریانات بین‌المللی نیاز به حضور و مشارکت گسترده مردمی در عرصه انتخابات داریم و البته آقای کروبی نیز همواره بر این تاکید دارد که باید مردم به صحنه بیایند، آیا چنین برخوردهایی از سوی گروه‌هایی که سازماندهی می‌شوند درست است؟ بزرگان و مسوولا‌ن باید پیام‌های چنین رویدادی را دریافت کنند، آنها باید بدانند که این گروه‌ها افرادی سازماندهی شده هستند که از مرکزی خاص هدایت می‌شوند. باید بزرگان مملکت در اندیشه حل و فصل ماجرای دخالت این گروه‌های زشت‌خو و بی‌ادب باشند و با آنها برخورد شود. این روزها شنیده می‌شود که در دیگر نقاط کشور هم این گروه‌ها فعالیت‌هایی دارند و بنابراین فکر می‌کنم مسوولا‌ن باید به بررسی ابعاد این ماجراها بپردازند و هدایت‌کنندگان این گروه‌ها را شناسایی کنند. به نظر من قوام این گروه‌ها خطرناک است؛ حال در برابر فعالیت هر فردی و هر کاندیدایی چه آقای کروبی، خاتمی یا موسوی باشد. اگر چنین رفتارهایی تداوم داشته باشد جریان اصلا‌ح‌طلب دیگر چنین شرایطی را تحمل نخواهد کرد و من یقین دارم که آقای کروبی حتما با انتقال این مسائل به بزرگان نظام در قبال چنین رفتارهایی اعتراض خواهد کرد تا از تکرار آن جلوگیری شود.