قلم

به نام آنکه ما را فکر و اندیشه بخشید تا او را اندیشه کنیم

نهم دی ماه است و سالگرد حماسه ای که ایجاد شد تا توهین کنندگان به دین و مذهب هر کس و هر گروهی باشند به مبارزه فرا خوانند، مردم عزیز ایران در میان حق و باطل مطمئنا به دنبال حق خواهند بود هر چند بسان سایر مردمان در شناخت حق اشتباهی در اندیشه وعمل آنان صورت گیرد.این روز به روز بصیرت نیز نام گذاری شد، بصیرت از وضعیت و زمانه ای که عده ای بر آن شدند تا به نام دین و مذهب به ریشه دین و مذهب تیشه بزنند، باید دانست که  بصیرت، نوعی به کارگیری عقل در مسیر هدایت انسان و استفاده از روشن گری آن است. قرآن کریم با ترغیب به بینا کردن دل ها با نور عقل، آنهایی را که از این نیرو استفاده نمی کنند، کوران واقعی معرفی می کند. خداوند می فرماید: آیا در زمین سیر نمی کنند؛ تا صاحب دل هایی گردند که بدان تعقل کنند و گوش هایی که بدان بشنوند؟ پس همانا چشم ها کور نمی شوند؛ بلکه دل هایی که در سینه ها جای دارند، کور می شوند. چه بی فایده است دیدة سر، هنگامی که دیدة دل، نابینا باشد. امام علی علیه السلام در این باره فرموده است: «هرگاه دیدة بصیرت، کور باشد، نگاه چشم، سودی ندهد.

اما فتنه به معنای شک و شبهه  «اصل فتنه» امتحان باشد و آزمایش و آن بلیّت [بلاهایی] که باطن آدمی به آن پیدا شود را فتنه خوانده و خصلتی و حالتی که به پدید آمدن آن، مردمان به یکدیگر ظلم کنند. علاوه بر این، اصل واژه فتنه به معنای گداختن طلا در آتش به منظور جدا کردن خالصی‌ ها و ناخالصی‌ هاست.

بر مبنای این مقدمه نکاتی به نظر می آید و آن اینکه عقل و دل بینای انسان در هنگامه امتحان به انسان چه چیزی را گوشزد می نماید؟ بصیرت نسبت به چه چیزی و امتحان از چه چیزی؟ نگارنده معتقداست آنچه بصیرت به ما می آموزد حفظ نظام اسلامی و به تعبیر علمای سلف امنیت و آسایش عمومی اجتماعی، پس آنچه ما را در این راه تشویق می نماید امنیت بیشتر و آسایش عمومی بیشتر و به عبارتی دیگر حفظ نظام است، برای این حفظ نظام باید از هوا و هوس گذشت و گاهی از حق خود چون مولای خود، تا بشود به دیگران آموخت این بصیرت وبینایی است که به ما توفیق این اخلاص داده و گاهی باید از خود گذشت تا بتوان اجتماع و نظام را حفظ کرد، حال اگر عده ای تنها خود را حق بدانند نه تنها در حفظ نظام تلاشی نداشته که به درهم آمیختگی آن نظام دست به کار شده و دانسته یا ندانسته نه تنها بصیرتی در خود تقویت نکرده که فتنه و امتحان را نیز نتوانسته اند با موفقیت پشت سر بگذارند.

اینکه گفته شود حفظ نظام در پیروی از اندیشه یک گروه خاص است جز تکبر و استکبار و استبداد نمی تواند معنا دهد چرا که به تعبیر امام خمینی، در ابتدای هر کار بیداری و بصیرت انسان از درون خود و مبارزه با نفس خویش است که ا گر توانسته باشد این مرحله را پشت سر نهد تازه می تواند در برابر استبداد و استکبار خارجی نیز بایستد. در غیر این صورت در سیاست برنفس خویش که بهترین و مهمترین سیاست است نتوانسته موفق باشد.

امتحانی که از آن بحث می شود ، نیز تمام افراد هر کس به اندازه خویش در آن مسئولیت داشته و شریک است.

از طرفی دیگر هر جامعه ای به تعبیر فارابی نوابتی دارد که در مواقع ضروری دست به کار شده تا به اهداف پلید خود برسند و شکی نیست که در این زمانه لاشخورهای خارجی نیز به بهانه بوی یک جسد به دنبال سهم خود هستند و نوابت را تحریک کرده تا خود به مقصد و هدف خود برسند. و در سال 1388 قصد بر آن بود که عده ای از اعتراضات بوجود آمده نهایت استفاده را بکنند و از این اعتراضات مدنی، اعتراضاتی خانمان بر انداز راه اندازند.

فرمایشات مقام معظم رهبری و حمایت بی شائبه مردم متدین از فرمایشات رهبری در دفع فتنه ای که از سوی دشمنان داخلی و خارجی رهبری می شد و می رفت تا اعتراضات مدنی عده ای منتقد نظام را به بر انداز نظام تبدیل کنند کارساز گردد. اما به واقع همین نیز عاملی شد برای تسویه حسابهای جناحی و عده ای در لباس دفاع از انقلاب بار دیگر د ر امتحانی بین خواسته های فردی، و هوای نفسانی با خواسته های نظام قرار گرفته و این امتحان همچنان به بصیرت که منشأی اخلاقی دارد نیاز داشته ، دارد و خواهد داشت.