قلم

به نام هستی بخش

چهارشنبه 22/6/96 در حالی که ماشینم را در خیابان شورا پارک میکردم تا سری به دفتر روزنامه باختر بزنم و جویای حال سردبیر محترم روزنامه باشم (بخاطر عارضه قلبی ایشان که خداوند تمام مریض ها و ا یشان را شفا عنایت فرماید) خانم محترمی مرا صدا زد و با یک حالت نگران پس از سلام و احوالپرسی گفت حاج آقا تشریف بیارید، سازه ای اسکلتی که در حال ساخت است و درست نبش خیابان شورا قرار دارد نشان داد و گفت این وضعیت آبی است که از این سازه در حال ساخت مدتی است به این صورت ( که لوله ای بزرگ چندین اینچی با فشار آبی زلال ازآن خارج می شد نشان داد) آبهای زیر زمینی را به سطح زمین کشانده و در فاضلاب شهری وارد میکنند!! آیا خدا را خوش می آید که هر روز تبلیغات در تمام رسانه ها گوش مردم را کر کرده و از بی آبی سخن می گویند اما این آب در این قسمت از شهر به حراج گذاشته شده در حالی که روز به روز بهای آب را در خانه ها افزایش می دهند؟ در هنگامه صحبتهای خانم آقایی با ریشهای سفید نیز وارد بحث شد و گفت مدت چند سال و شاید پنج سال است که این اتفاق دارد می افتد و در قسمتی از روز این آب به همین صورت و با این فشار داخل جدول ریخته می شود و نهایت به  فاضلاب ها ریخته می شود!! چرا چنین است؟ چرا کسی مانع نمی شود، خانمی که ابتدا به سخن آغاز کرده بود گفت به شهرداری، شورای شهر، آب و فاضلاب و... رفتم وبا بی مهری منو از اتاق خود به بیرون راهنمایی کردند باید به چه کسی بگویم؟!

حاج آقا شما بفرمایید این اسراف نیست؟ این خیانت به منابع زیر زمینی نیست؟ چه کسی باید پاسخگو باشد؟! آیا نمی شد همین آب را در تانکرهایی ریخته برای آب دادن پارک ها یا به مراکز کشاورزی برده و برای باغها و مزارع از آن ا ستفاده کنند؟! مدتی به فکر فرو رفتم دیدم به راستی مردم خود به درستی هم انتقاد میکنند وهم راه حل ارائه می دهند، اما کو گوش شنوا؟  

این مطلب باعث شد این نوشتار را به مسئله اسراف در موضوع آب و مصرف آن برای خوانندگان عزیز به رشته تحریر در آورم ، در دنیایی که صحبت از جنگ هایی برای آب در آینده است، در دنیایی که آبهای یک منطقه را به منطقه ای دیگر منتقل می کنند و نارضایتی هایی نیز به دنبال دارد و بحران آب سال به سال شدیدتر می شود، آیا سزاوار است ما آب را همچنان بی حرمت داشته و منابع زیر زمینی آن را به سطح زمین کشانده و در فاضلاب ها بریزیم؟! آیا سزاوار است به جای استفاده از جارو و پارو در سطح خیابان ها و پیاده روها از آب استفاده کنیم؟! آیا فرهنگ خود را اینقدر پایین آورده ایم که به این مایه حیات و زندگی نیز به دیده بازی و داشتن پول و نداشتن پول و ثروت گره زده ایم؟!

به راستی باید چنین باشد که اگر کسی به شخصی که در حال شستن ماشین یا پیاده رو است و این آب بی زبان را به حراج گذاشته است از باب دلسوزی و از باب ثروت ملی و حتی جهانی یا از باب امر به معروف توصیه ای داشته باشد با قیافه ای حق به جانب و به اصطلاح خودش متمدنانه بگوید پولش را می دهیم!! آیا اگر انسانی برای رفع تشنگی خود تمام ثروتش را هم بدهد باز می تواند یک آب گورا بدست آورد در زمانه ای که این مایه زندگی به کمبود و یا بحران شدید رسیده باشد؟!! از طرفی آیا سزاوار است ما به افرادی شخصی که در محیط شخصی خود دست به اسراف می زنند، تذکر دهیم و بگوییم اسراف نکنید و در مصرف آن دقت کنید اما هر گاه نوبت به مراکز دولتی و اداری رسید مراکز مختلف به دیگران محول کرده و خود را از قید و بند آن خلاص بدانند و لسوزانی که برای تذکر مراجعه می کنند با بی مهری و پاس دادن از دفاعی که از ثروت ملی ما دارند نا امید گردانیم؟!

آیا پول ناچیزی که برای آبهای مصرفی داده می شود (البته بماند که برای خانواده هایی این پرداخت ها هم سنگین است اما اگر بحث اسراف باشد همین خانواده ها نیز باید تنبیه شوند) می تواند آب آشامیدنی آیندگان را تضمین کند؟ صاحب این سازه و دیگران کسانی که دست به اسراف مخصوصا در موضوع آب می دهند باید بدانند آنها سرمایه این نسل و نسل های دیگر را به حراج گذاشته و به آنان خیانت کرده اند، چرا که خداوندمی فرماید ما هر چیزی را به اندازه معین آفریدیم (قمر،49) و اینکه حزانه های موجودات پیش ماست اما به اندازه معین از آن نازل میکنیم (حجر،21) براین اساس منابع و ذخایر زیر زمینی بی نهایت نیست و با مصرف بی رویه و اسراف گونه آن به سرعت رو به نقصان خواهد رفت و به زودی به پایان خواهد رسید از جمله این منابع آب است در حالی که این سال ها با کمبود آب در سطح کره زمین روبرو هستیم و باید فکری جهانی داشته باشیم نه سازه ای خود خواهانه بسازیم و دیگران را بخاطر تذکر خیرخواهانه و از سر دلسوزی تحقیر نماییم. چرا که اسراف از جمله اموری است که در هر دین و مذهبی باشید همانند امانت و امانتداری باید به آن معتقد باشید و به آن عمل نمایید.

به راستی اسراف و تبذیر را که این همه در روایات و آیات به آن پرداخته شده است در کجای دل ما و مسئولان قرار دارد،

اسراف و تبذیر در هر موضوعی و به هر عنوانی خریدن لعنت خدا و خلق خدا برای اسراف کننده است، چه آنانی که پولش را می دهند و چه آنانی که پولش را ندارند که بدهند. در مضرات اسراف باید گفت خداوند آنان را در ردیف دشمنان خودش چون فرعون قرار داده (یونس،83) و اینکه نباید از مسرفین اطاعت کرد (شعراء،151) چرا که آنان اهل آتش هستند (غافر،43) و خداوند آنان را دوست ندارد (انعام،141) و آنان را وعده هلاکت داده است (انبیاء،9) و گاهی همانند کسانی که قائلند پولش را می دهیم خداوند این اسراف را برای آنان زینت داده و خود به آن افتخار می کنند (یونس12) و نهایت اینکه خداوند آنان را ذلیل خواهد کرد(غافر،34).