قلم

به نام نامی حق

به مناسبت جشن هفته وحدت و ولادت پیامبر ختمی مرتبت و سلاله پاکش امام صادق در دانشگاه رازی کرمانشاه جلسه ای با نام قند پهلو به همت روابط عمومی دانشگاه برای شاعران طناز برپا می شود که در این جلسه شاعرانی بدون توجه به موقعیت زمانی و بدونه توجه به احساسات مردم غیور اشعاری را می خوانند که توهین بعضی از این اشعار به پیامبران مشخص است و معلوم نیست سرایندگان یا خوانندگان چرا در میان این همه موضوع اجتماعی و فرهنگی و سیاسی باید به سوی اعتقادات قلم خود را کشیده و به تناسب همراه شدن با مباحث سطحی فضای مجازی به نفی و یا لوده کردن مسائل اعتقادی می پردازند تا شیرینی جشن های ولادت را به کام همه معتقدان تلخ نمایند.

این شاعران و طنز پردازند چرا برای خندان مردم باید به سراغ اعتقادات آنان بروند، هر چند ممکن است مخاطب آنان تعدادی انگشت شمار بوده اما همین فضای مجازی که به راحتی در دست رس تمام افراد جامعه است در یک لحظه آنرا به سراسر جهان مخابره می نماید. آنگاه بهانه آنان را از این که بگویند در یک محفل دانشجویی بوده را نقش بر آب خواهد کرد. در عین حال که اگر در همان فضای دانشجویی نیز باشد باز هم باید شاعران آنقدر فهمیده و درک داشته باشند که نباید به اعتقادات عده ای حتی یکی دو نفر در جلسه توهین شود چه برسد به اینکه مخاطب آن جهانی خواهد شد و عکس العمل متدینین نیز بیشتر و گسترده تر خواهد بود.

شاید این دانشجویان فکر کرده اند توهین به پیامبران دیگر برای جامعه اسلامی مهم نیست!! که فکری بسیار کودکانه و احمقانه خواهد بود یا اینکه هیچ اطلاعی از اعتقادات مردم ندارند که هر دو برای کسی که مدعی روشنگری در جامعه است ننگ است.

خلاصه آنکه از هر طرف قضیه نگاه می کنیم یا باید به درک و تعقل این شاعران یا خوانندگان شعر شک کرد یا باید همانند دیگران باید معتقد بود که این کارهای نسنجیده از جایی دیگر آب می خورد.

اما یک سؤال نیز از خود ما باید پرسید که دلیل گرایش و استقبال از این اشعار و این گونه طنزها در جامعه ما چیست؟!! آیا تا به اینجای قضیه به این هم فکر کرده ایم؟! این د یگر مسائل سیاسی نیست که به جناح ها مرتبطش کنیم و در پشت این جناح قایم شویم تا به دیگری توهین کنیم یا به عکس این قضیه ای است. اعتقادی و همانند مشابه آن در بعضی مجلات اروپایی به سراغ ریشه ها رفته و قصد زدن ریشه را دارد حال خود شاعر متوجه باشد یا نباشد و مطلب آخر این که اگر این اشعار با هماهنگی مسئولان خوانده می شود (در اینگونه مراسمات) که باید به درک و توان تحلیل موقعیت های اعتقادی و اجتماعی آن مسئول شک کرد و اگر چنین نیست امیدواریم در آینده تمام این گونه مسائل با هماهنگی باشد و شاعران طناز این گونه مجالس نیز قدرت تحلیل و درک خود را بالا برده و اهانت و توهین را حتی به یک فرد معمولی جامعه نیز جایز ندانند.

اما اگر نگاهی به مخاطبین این بر نامه ها داشته باشیم ممکن است با اما و اگرهایی در صدد توجیه قضیه بر آمده و آنرا مرتبط به مسائل و مشکلات دیگر اجتماعی کنند، که البته باید رگ غیرت ما و متدینین در همه امور بخصوص در مسائل اعتقادی بیشتر متورم شود و البته نسبت به دیگر امور مردمی که حقی از آنان ضایع می شود رگ ها ی گردنمان بیرون زده و خواستار حقوق تمام کسانی که مظلوم واقع می شوند  باشیم.