حمید قزوینی
مهدى
کروبى را همه مى‌شناسند چه آنها که با مواضعش موافقند و چه آنها که در
زمره مخالفانش قرار دارند. اما من مى‌خواهم از منظرى متفاوت به مهدى کروبى
نگاه کنم. دیروز او به نمایشگاه مطبوعات آمد تا از حقوق شهروندى‌اش در
بازدید از یک نمایشگاه عمومى بهره‌مند شود. حضور او با استقبال پرشور مردم
و به ویژه جوانان همراه شد و صحن و شبستان مصلى را شعارهاى حمایت‌آمیز از
مهدى کروبى و میرحسین موسوى آکنده کرد. اینجا بود که شمارى که نمى‌خواهم
نامى برایشان بگذارم تلاش کردند به این روحانى سرشناس و مورد تایید امام
حمله‌ور شده و او را مورد ضرب و ایذا قرار دهند. این اولین بار نیست که
کروبى مورد حمله قرار مى‌گیرد. اجازه دهید به چند مورد از آنها اشاره کنم.
1- لیله‌الضرب: در تاریخ معاصر و حوادث مرتبط با آغاز نهضت امام
خمینی(س) حادثه‌اى وجود دارد که به لیله‌الضرب مشهور است. پس از تبعید
امام به ترکیه طلاب و فضلاى جوان حوزه از هر فرصتى براى تجلیل از امام و
زنده نگه‌داشتن یاد او استفاده مى‌کردند. یکى از شیوه‌ها نداى صلوات بر
محمد(ص) و آل طاهرینش بود که با ذکر نام امام سرداده مى‌شد.
ماجرا
از این قرار است که در پایان مجلس ختمى که از سوى یکى از مراجع در مسجد
اعظم قم برگزار شده بود تعدادى از طلاب به سر دادن صلوات براى امام
پرداختند. با شنیدن این ذکر نزدیکان و مریدان آن مرجع تقلید به طلاب حمله
کرده و آنها را مورد ضرب و شتم قرار دادند این واقعه که با هدف سرکوب
حامیان امام و ایجاد رعب و وحشت به وقوع پیوست لیله‌الضرب نام گرفت. مهدى
کروبى در آن شب بیش از همه‌مضروب شد و بیش از همه مقاومت کرد تا آنجا که
از او با عنوان قهرمان لیله‌الضرب یاد مى‌کنند و البته از عوامل و ضاربان
آن حادثه یا نامى نمانده و یا به نیکى نام نمى‌برند.
2- دفاع از
امام داخل اتوبوس: چند سال بعد مهدى کروبى در حالى که در شهر تهران در
اتوبوس نشسته و به سمت غرب تهران در حرکت است گفت‌وگوى 2 نفر علیه یک
روحانى را از نزدیک مى‌شنود. آن روحانى که بعد از انقلاب در گروه‌هاى
برانداز عضویت مى‌یابد از نام و چهره مطلوبى برخوردار نبوده...
کروبى
تا اینجا وارد بحث نمى‌شود اما به یکباره یکى از آن دو با بهانه قرار دادن
رفتار آن روحانى به ایراد تهمت و بدگویى امام مى‌پردازد که کروبى وارد بحث
شده و به آنها توضیح مى‌دهد رفتار آن فرد ربطى به امام که مظلومانه دوران
تبعید را مى‌گذراند ندارد. اما بر سخن خود اصرار و به کروبى حمله مى‌کند.
در مقابل کروبى هم بر آشفته شده و به مقاومت و دفاع از امام مى‌پردازد.
تلاش کروبى در آن لحظات موجب همراهى مردم و سایر مسافرین شده و همگى به
مخالفت با آن فرد مى‌پردازند.
3- روزهاى اخیر: کروبى روز قدس و دیروز در نمایشگاه مطبوعات هم با ایذا و اذیت مواجه شد.
زندگى
کروبى نشان مى‌دهد که او از حمله مخالفان و کتک خوردن ابایى ندارد. اتفاقا
پدر او مرحوم شیخ احمد کروبى نیز روحانى انقلابى و وارسته‌اى بود که حملات
مخالفان و تهمت‌هاى آنها در اراده انقلابى‌اش خدشه‌اى ایجاد نمى‌کرد. به
همین دلیل به برادران عزیز ضارب و خشونت‌طلب عرض مى‌شود که مهدى کروبى
«کتک‌خورده» انقلاب و راه امام است و از کتک خوردن در مسیر آرمان‌ها و
اعتقاداتش هیچ واهمه‌اى ندارد. حوادث گذشته به خوبى این ادعا را ثابت
مى‌کند. حوادثى که همگى به نفع کروبى تمام شد . کروبى مرد روزهاى سخت است.
•
