قلم

به مواردی از اثر ترکیب کابینه بر واگرایی اشاره می‌کنم:

اول- وزیر پیشنهادی علوم رئیس ستاد انتخاباتی بود که آن ماجراهای تلخ را در پی داشت. وی از نظر معترضان که گرچه اقلیت‌اند جمع کثیری از مردم را تشکیل می‌دهند، متهم اصلی است. البته بنده این اتهام را ناوارد می‌دانم، ولی احساس آنها امری واقعی است. به نظر می‌رسد اکثریت دانشگاهیان جز این دسته‌اند. وزارت چنین فردی به واگرایی دانشگاه و دولت کمک می‌کند یا به همگرایی؟ آیا از نظر سیاسی و کارایی دولت به مصلحت است؟

دوم- وزیر پیشنهادی کشور یک نظامی خوش سابقه دارای پیشینه فنی است، در وضعیتی که دشنمان خارجی و کثیری از معترضان دولت را به استناد برخی واقعیت‌ها و یا براساس برخی توهمات به سلب آزادی و فشار متهم می‌سازند انتخاب یک نظامی برای سیاسی‌ترین وزارت‌خانه داخلی به صلاح است؟ به احیای آبروی آسیب دیده نظام در جهان کمک می‌کند؟ به ترمیم شکاف در جامعه مدد می‌رساند؟

سوم- در حوادث اخیر گله و دلخوری هنرمندان، نویسندگان، اصحاب رسانه و فرهنگ از دولت افزایش یافته است، معرفی شخصیتی که شهرتش بیشتر از آنکه فرهنگی باشد سیاسی و جناحی است، گرچه ذاتا و در عالم ثبوت فرهنگی باشد، آیا این انتخاب قشر موثر مخاطب وزارت‌خانه را دلگرم می‌سازد یا دلخورتر می‌کند؟

چهارم- معرفی وزرای زن، آن هم افرادی بی تجربه یا کم تجربه چه نتیجه‌ای دارد؟ اگر مجلس بدون اعتنا به جنسیت براساس مقیاس کارآمدی رای ندهد، دسته کثیری از مردم را از مجلس ناراحت می‌کند و اگر از ترس جوسازی به زنان ناکارآمد رای دهد، دسته دیگری معترض می‌شوند. این مورد در هر دو سر واگرایی‌ساز است.

مصادیق دیگری هم هست، آقای رئیس جمهور پاسخ دهند که چرا انتخاب‌های چالش برانگیز را ترجیح داده‌اند؟ و چرا وزیرانی که مجلس به آنها رای داده بود بدون توضیح کافی عزل شدند یا معرفی نشدند. عزل در مجلس با فرایند استیضاح است و علت‌ها با شفافیت به آگاهی مردم می‌رسد ولی عزل رئیس جمهور چطور؟

5- نکته آخر در مخالفت با ترکیب کابینه از حیث تجربه است، تنها یک وزیر معرفی شده چهار سال دولت نهم را وزیر بوده است، 4 نفر بخشی از دوره نهم را با رئیس جمهور تجربه اندوخته‌اند، 16 وزیر پیشنهادی سابقه‌ای در وزارت پیشنهاد شده ندارند که 11 تن از آنها نیز نسبت به وزارت‌خانه پیشنهادی یا هیچ تجربه‌ای ندارند یا تجربه اندکی داشته‌اند. گویی رئیس جمهور محترم به انباشت تجربه و پیشینه مدیریتی و نقش آن در کارآمدی توجه لازم را ندارند.

به عنوان یک نماینده فکر می‌کنم و نمی‌دانم نمایندگان چقدر با این فکر موافقند که مجلس مجبور است برای حفظ منافع مردم و کشور به کارآمدی که اجزای مقوم آن را برشمردم توجه کند و وزرای پیشنهادی را از این حیث ارزیابی کند و بعد تصمیم بگیرد.

خدایا چنان کن سرانجام کار تو خشنود باشی و ما رستگار