از اعتماد ملی
جنبش دانشجویی و انتخابات |
انتخابات در ایران پدیدهها و رویدادهای جدیدی را با خود به ارمغان میآورد که یک ماه مانده به انتخابات ریاست جمهوری نیز نشانههای این نوگرایی در اندیشهها، دیدگاهها و انتخابها به وضوح به چشم میخورد. شاید دو ماه قبل فضای گرایشهای انتخاباتی در جبهه اصلاحات مبهم یا تکراری و سنتی بود و در حقیقت رویکرد، جریانات سیاسی، صرفا به اعتبار بخشی از افکار عامه مردم شکل میگرفت و به همین دلیل هم بعد از کنارهگیری سیدمحمد خاتمی و ورود میرحسین موسوی آن نگاه سنتی و کهنه صحه بر این روال رایج گذاشت و برخی عناصر برجسته این گروهها نیز بهرغم تصمیم تشکیلاتی احزابشان اقدام به حمایت از آقای کروبی کردند و در آن روزها تنها استدلال گروهها میزان رایآوری بود نه آرمانها و اهداف اصلاحطلبی. در حقیقت گروههای سیاسی اصلاحطلب اولویت اول انتخاب را به رایآوری اختصاص دادند و ماندگاری اندیشههای اصلاحطلبی را در اولویتهای بعدی منظور کردند.
این هم پدیده جدید و اقدامی تازه بود، البته یک پارادوکس رخ داده و قاعدتا آثار و نتایج مختص خود را نیز بر جا خواهد گذاشت، اما بخش عمده هواداران اصلاحات که ریشه در جنبش دانشجویی داشت و دانشجویان بودند که پایهگذار حرکت عظیم دوم خرداد را پیریزی کردند، در این انتخابات نیز فارغ از اینکه گروههای اصلاحطلب به کدام سو جهتگیری میکنند با صبوری به نظاره نشستند و معیار و میزان انتخاب خود را صرفا در چارچوب آرمانهای اصلاحطلبی کاملا پوشانیده است، به نحوی که شیخ اصلاحات پا در هر دانشگاهی که میگذارد با استقبال کمنظیر دانشجویان مواجه میگردد.
سوالی که به ذهن میرسد این است که چه اتفاقی افتاده! و چرا دانشجو با نگاه اولویت دادن به میزان رایآوری فاصله گرفته است و خود را مماس با اندیشههای اصلاحطلبی میخواند و شخصیت شیخ اصلاحات را بارزترین نمونه آرمانهای خود در شرایط کنونی تشخیص داده است. اساس شالوده و شاهبیت تب و تابهای سیاسی دانشجو با ادراک امروزی برخی سیاسیون متفاوت است.
![]() |
|
بیانیهای برای دغدغههای مشترک | |
انتخابات دهم ریاست جمهوری از جهات مختلفی متمایز از سایر انتخابهای گذشته است. یکی از مهمترین ویژگیهای این انتخابات «مطالبه محور» بودن آن است. به عبارت دیگر کاندیداهای ریاست جمهوری در این دوره با مطالبات متعددی از سوی اقشار، صنوف و گروههای مختلف مواجهند و بالتبع کاندیدایی موفق خواهد بود که بتواند برنامههای خود را با توجه به این مطالبات در چارچوب وظایف و اختیارات قانونی رئیسجمهور تدوین و تنظیم کند. «زنان» در این دوره در بیان مطالبات خود خطاب به کاندیداها پیشتاز بوده و سرمشق سایر اقشار و صنوفی بودهاند. از ماهها قبل گروههای مختلف زنان با گرایشهای متفاوت فکری و سیاسی، ولی دغدغههای مشترک ذهنی و عینی به تشریح مطالبات خود پرداختهاند و از دردهای مشترک که ناشی از تبعیض جنسیتی نهادینه شده در ساختار جامعه و خانواده است، سخن گفتهاند. به بیان سخن نیز بسنده نکردند، مطالبات را مکتوب به نظر کاندیداها رساندند. درخواست ملاقات با کاندیداها برای تشریح بیشتر مطالبات کردند. برخی کاندیداها به درخواست ملاقاتها پاسخ مثبت دادند و برخی نه. بعضی مطالبات مکتوب را خواندند و برای تنظیم برنامههای خود از این مطالبات که دامنه وسیعی را شامل میشد، کمک گرفتند، بعضی نخوانده همان مباحث کلی دهههای قبل را تکرار و باز تکرار کردند. بیانیه رفع تبعیض جنسیتی علیه زنان که روز گذشته توسط مهدی کروبی کاندیدای اصلاحطلب منتشر گردید، نقطه عطفی در بیان دیدگاههای کاندیداهای ریاست جمهوری نسبت به زنان طی این 10 دوره انتخابات ریاست جمهوری است. بیانیهای که سعی کرده با توجه به مطالبات فراگیر قشرهای مختلف دختران و زنان هم نگاه و منظر خود را نسبت به آنان تبیین نماید و هم نقشه راه دولت آینده خود را در رابطه با موضوع زنان تشریح کند. این بیانیه دغدغههای مشترک زنان و دختران را در زمینههای مختلف مورد اشاره قرار داده، هم از وزارت و سفارت زنان سخن گفته و هم از زنان بدسرپرست و سرپرست خانوار هم دیدگاه خود را نسبت به زنان خانهدار بیان کرده و هم برحقوق زنان دگراندیشی که همچون دیگران نمیاندیشند تاکید نموده است.