قلم

بسمه تعالی
تعصب کور و جهالت

چندی قبل که توفیق زیارت بیت الله الحرام دست داد در ضمن زیارت روزی به نماز جماعت مسجد محل اقامت در مکه رفتم. مساجد مکه و مدینه بعضاً کتابخانه‌ای عمومی دارد. در حال ورق زدن کتابها بودم که امام جماعت با لحنی سئوال گونه به من گفت سنی؟! و من جواب دادم لا! جعفری. انگار در چهره‌اش بغض زیادی بود. به پیش او رفتم و با او سر صحبت را باز کردم. گفتم فقه شیعی جعفری را می‌شناسی گفت نه! گفتم کتابهای ما را دیده‌ای گفت نه، نه دیده‌ام و نه می‌خواهم ببینم. گفتم چرا؟ گفت: برای این که شیعه کافر است و به صحابه رسول‌الله‌(ص) و زوجات النبی لعنت می‌کند. پس از آن از موبایل خودش فیلم یک دقیقه‌ای را نشان داد‌، فیلم با توضیحاتی که وی داد حاوی اهانت عده‌ای زن شیعه و همراه با فرستادن صلوات به سبک شیعی به قبور زوجات النبی و جنات النبی بود.
این امام جماعت جوان سنّی با بغض شدید می‌گفت: هنّ کلاب، اذناب الیهود و النصاری. البته من در برابر او خیلی مقاومتی نکردم چون عصبانیت او مانع بحث بود. فقط به او گفتم که این روش تو پشتیبانی از اسرائیل است و با این بغض و عداوت راه برای اسرائیل هموار می‌شود.
پس از خروج از مسجد در این اندیشه بودم که چرا افراد متعصب در دو مذهب شیعه و سنی کار را به جایی می‌رسانند که هم‌دیگر را کافر و احیاناً واجب القتل می‌شمارند و زمینه تفوق دشمنان را فراهم می‌کنند.
امروزه عراق جلوه‌ای از این جهالت است. کسانی نه چندان کم حاضرند مواد انفجاری را به خود ببندند و برای رفتن به بهشت و قربه الی الله عده‌ای از پاک‌ترین انسان‌های بیگناه و بی دفاع را در اماکن زیارتی و عمومی به شهادت برسانند.
اینجا معنای سکوت 25 ساله امیرالمؤمنین علی علیه السلام معلوم می‌شود و پیروان واقعی آن امام مشخص می‌شوند.
امید که جهالت‌ها و تعصب‌های کور از میان جامعه اسلامی برچیده شود و زمینه تفوق مسلمین در جهان فراهم گردد