قلم

دو سال پیش در مونترال کانادا جلسه بزرگی با عنوان پارلمان ادیان برگزار شده بود. جمعیت زیادی از سراسر دنیا شرکت کرده بودند. غیر از مهمان­های اصلی، افراد علاقه­مند می­توانستند از سراسر دنیا با پرداخت پولی اجازه شرکت در جلسات را داشته باشند. در روز اول سمینار چند نفر از شخصیت­های بین­المللی صحبت کردند. همه به صورت عادی می­رفتند، حرف می­زدند. وقتی تمام می­شد به رسم مالوف، حاضران کف می­زدند. در این میان یکی از سخنرانان، خانمی هندی بود که می­گفتند هم خیلی پول­دار است و هم رئیس یکی از ادیان جدید آن دیار است. وقتی ایشان می­خواست به سمت تریبون برود، دوربین­های فیلم برداری مختلفی روشن شد و از همه طرف سالن صدای کف زدن می­آمد. ما هم ناخود آگاه دیدیم مثل همه سالن ایستاده­ایم و در حال کف زدن هستیم. نفهمیدیم چه شد که این خانم در کنار آن همه سخنران نام­دار جهانی، به صورت ویژه مورد احترام ما قرار گرفت. وقتی حواسمان را جمع کردیم و پرس و جو نمودیم، فهمیدیم که این خانم برای ??? نفر از مریدان پول بلیط و عضویت پرداخته و آن­ها را به این جلسه­ی مهم آورده است. کارشان را بلد بودند. آنها قبل از ورود دیگران به شکل منظمی وارد سالن شده بودند و به نحوی در کل سالن جای گرفته بودند که وقتی خانم رئیس از جایش بلند شد، آنها هم از روی صندلی بلند می­شدند و شروع به کف زدن می­کردند. طبعاً در چنین وضعیتی دیگران هم هم­راهی می­کردند؛ و بدون اینکه بفهمیم همه به احترام آن رهبر دین جدید از جا بلند شده بودیم و خانم هندی را تشویق می­کردیم. از این کلاهی که سرمان رفته بود دل­خور بودیم. جلسه سه روز بود. روز دوم با معاون آن خانم دوست شده بودم. هم جلسه­ای بودیم. به شوخی، جدی گفتم: سرکار خانم رهبر دین شما می­دانند که شما این کارها را برنامه ریزی می­کنید یا گمان می­کنند که مردم دنیا به دین جدید ایشان این همه علاقه­مند شده­اند؟ چشمک پرمعنایی زد و گفت ایشان مطلعند؛ اما مهم این است که وقتی فیلم این مراسم در منطقه­ی ما در هندوستان پخش شود، مردم منطقه ما گمان می­کنند که دین جدید ما در پارلمان جهانی ادیان این قدر مورد استقبال همه­ی رهبران و مسئولان دینی حاضر در جلسه قرار گرفته که تنها برای رهبر ما بلند می­شوند و کف می­زنند. این هدف ما است و آنها مخاطبان ما هستند. بقیه مسائل مهم نیست. خوشحال شدم که باز آن خانم هندی می­داند که این برنامه­ریزی­ها با چه هدفی صورت می­گیرد و خودش با خودش سوء تفاهم پیدا نمی­کند. خیلی­ها هستند که از این برنامه­ریزی­ها باورشان هم تغییر می­کند. این داستان دیگر واقعاً همین جوری بود