قلم

با سلام و درود بر همه همراهان عزیز و بزرگوار

سال 1400 را در حالی آغاز می کنیم که اتفاقات سالهای 1396تا 1400 به جد سالهای عجیب غریبی برای مردم ایران بودند که هیچ ایرانی در احوال پرسیهای معمول وفرهنگ خود نمی گفتند صد سال به این سالها بلکه آنان در احوال پرسی های خود می گفتند صد سال بهتر از این سالها

از سیل و زلزله و کرونا و تحریمهای قلدرمآبانه آمریکایی مردم ایران را به مردمی مقاوم و صبور بدل کرده است، از طرفی مسئولان نیز از بس صبوری را در مردم دیده اند گمان دارند که وظیفه مردم است که در برابر موارد فوق در برابر ندانم کاری های مسئولان نیز سکوت و صبر صبوریت را به خرج دهند.

آنگاه که امیدها از داخل به خارج منعکس می گردد و تنها امید مردم به رأی آوردن مسئولان کشورهای دیگر گره می خورد حکایت از بی اعتتمادی مردم و به تعبیری دیگر حکایت از، از بین رفتن سرمایه اجتماعی در کشور را دارد که برای برگشت آن به واقع باید حاکمیت تلاشی مضاعف داشته باشد تا بتواند با برنامه های جامع کوتاه مدت و بلند مدت بتواند آن اعتماد از دست رفته را بازیابی نماید.

امروز که روز طبیعت بود و تمام برنامه های مسئولان بهداشتی برای دور نگه داشتن مردم از پیک جدید کرونا بود، اما متأسفانه بعضی مراکز اطراف شهرها مملو از جمعیت بود، که البته این همه یکی از نشانه های از دست رفتن سرمایه اجتماعی و اعتماد مردم به حاکمیت محسوب می شود.