قلم

در رثای  استادی متواضعحجتالاسلامدکترفیرحی 

زمانهعجیبیاستبرایخودمبرنامهریزیکردهبودمایام محرم و بعد از آن دراینوبلاگ مطالبی به صورت روزانه ارائه دهم اما مشکلاتی از جمله مریضی و سرماخوردگی که حالا نیز دامنگیرم هست اجازه نداد تا اینکه ناچارم اکنون راجع به استادعزیزم استاد دکتر فیرحی بنویسم فیرحی مثل هراندیشمندی دیگر مخالفینی دارد وموافقینی، اما موافقین فیرحی تنها بخاطرآشنایی بااندیشه هایش نیست بلکه سلوک عملی او نیز چنان شاگردان واستادانش را مجذوب خود کرده بود که استادنقیب زاده دررثای او آورده استکه نمونه یک روحانی به تمام معنابود، وبرای شاگردانی چون بنده نیز چنان درکلاس ودرفضای مجازی به حرفها ونوشته هایم دقت و توجه داشت که واقعا گاهی فکر می کردم بهترین سؤالات رامن از ایشان میپرسم.

استادداودفیرحی در کتاب قدرت دانش ومشروعیت دغدغه دانش سفارشی را دارد و با فوکو به دنبال دفع این نوع نگرش است آن بزرگوار در اندیشه سیاسی در اسلام نیز به دنبال بیان واقعی اندیشه های موجود بین شیعه وسنی از خلافت تا امامت و ازسلطنت تا پادشاهی و دولتشاهی دقت داشته است همچنین در کتاب قانون دغدغه قانون را مطرح می کند و در تجدد به دنبال راه حلی برای جمع بین تجدد وسنت است دکترفیرحی دغدغه داشته ها را نداشت و فارغ از آینده نبود او می کوشید تا باحفظ سنت تجدد رابه آغوش بکشد و باداشتن تجددپل سنت راخراب نکند.

این را درنوشته هایش کم و بیش هرخواننده ای میتواندبه اندازه درک خود درک کند. اما سیر اخلاقی آن بزرگوار امانگاهی به تعبیر علامه طباطبایی اخلاقی الهی داشت خوب راچون خوب بود قبول داشت نه برای رسیدن به خواسته های خود تامنفعت گرایی باشد. لبخندهایش درمباحث احترام به شاگرد در کلاس و خارج ازکلاس سراپا گوش بودن درهنگام سوال همه وهمه گوشهایی ازاخلاق الهی آن فقید بود امادشمنانی نیز داشت که خداوند آنان را هدایت کند چنان که درزمانی که در فضای مجازی درخواست پلاسماشده بودبرای آن عزیز عده ای نیز ان خوی نفهمی خودیش را به نمایش گذاشته بودند.