قلم

از آقای کوچک زاده اما می توان پرسید: اگر مجلس جای حرف زدن است چرا وقتی علی مطهری می خواست حرف بزند شما و هم فکران شما مانع می شدید یا حد اقل در یکی دو مورد اجازه ندادید یا از آنان که اجازه ندادند حمایت کردید؟!

  البته بعید به نظر می‌رسد خشم و نارضایتی آقای کوچک زاده تنها به این خاطر بوده باشد که نتوانسته درباره امحا و دفن سیب زمینی تذکر دهد.

  فرض کنیم تذکر هم می داد. مگرچه اتفاقی می افتاد؟ آن همه فریاد کشیدن های او بر سر ظریف و دربرنامه هسته ای به جایی نرسید و با سرخوردگی دیدند که نمایندگان هم به کلیات و هم به جزییات طرحی درباره برجام رای دادند. برجام تصویب شد. سیب زمینی که جای خود دارد!

  می توان حدس زد که مشکل کوچک زاده با علی لاریجانی فراتر از بحث سیب زمینی است و از تاریخ استعفانامه هم برمی آید که پیش تر این متن را نوشته بود کما این که تاریخ استعفا نامه 24آبان است در حالی که در 2 آذر اجازه نیافت در میانه بحث بیمه درباره سیب زمینی تذکر بدهد. آیا از 8 روز قبل می دانست که نمی‌تواند درباره سیب زمینی تذکر بدهد و به خاطر همین استعفا نامه را آماده در جیب خود داشت؟!

  با این که اعتراض و استعفا از حقوق نمایندگان مجلس شورای اسلامی است اما رفتار آقای کوچک زاده در سال های گذشته و تصویری که از ایشان در اذهان ثبت شده مانع آن است که باور کنیم در دفاع از حق بیان و جایگاه مجلس برآشفته است.

 به بیان ساده تر به آقای کوچک زاده نمی آید که درباره «حق حرف زدن» در مجلس سخن بگوید و اگر هم بیاید باور پذیر نیست که واقعا و جدا قصد استعفا داشته باشند. بنابر این خوب است خاطره خوبی از خود بر جای گذارند و در مورد استعفا کاملا جدی باشند تا باور کنیم رفتار امروز ایشان بلوف نبوده است.

  البته این هم بعید نیست دوستان آقای کوچک زاده از او خواسته باشند برای مجلس دهم کاندیدا نشود زیرا هر فهرستی که به نام ایشان مزین شود گرایش نامزدهای دیگر لیست و موضع آنان نسبت به برجام و توافق هسته‌ای و دولت را نیز هویدا می کند و شاید می‌خواهند وداعی زودهنگام با مجلس داشته باشند تا همچون یک قهرمان با پارلمان خداحافظی کنند.