قلم

ایران پسا تحریم

روزهای پیش رو روزهای حساس سرنوشت کشور است، روزهایی استکه جناح های کشور باید مصالح ملی و نظام را بر مصالح شخصی و گروه ها تقدم بدارند، خوش خیالی است اگر بگوییم دشمنان ما که تنها به دنبال منافع خود هستند از این به بعد هیچ کاری با ما ندارند، و ما را به خود واگذار می کنند که هر کاری خواستیم انجام دهیم و بخصوص اگر آنان منافع خود را چه بالقوه چه بالفعل در خطر ببینند، حتی ممکن است زمانی بخاطر منافع خودشان توافقات ما را نادیده بگیرند، که البته ما از باب عمل به دستورات بزرگان دینمان عمل نمایید هر دستی که برای صلح به طرف ما دراز شود لزومی به پس دادن آن نمی بینیم، به توافق هسته ای با کشورهایی که تنها به دنبال منافع خود هستند رسیده ایم و البته آنرا صرف کسب منافع نه برای خود می دانیم نه برای آنان، بلکه بازیی بوده که ما در حد توانمان و آنان در حد توانشان به دنبال برد آن و کسب منافع کشور خود بوده ایم، به هر حال زمان درگیری های جناحی برای مسائل به سر آمده و باید خود را آماده پسا تحریم و پسا برجام نماییم، دنیایی که همسایگان آن نیز در هر موقعی به دنبال فرصتی برای ضربه زدن به ما هستند همچون قطر و عربستان و امارات که امارات از کسب میلیارد دلاری قطر در میدانهای گازی مشترک تا پایین نگه داشتن قیمت نفت توسط عربستان و از طرفی دیگر ادعای گاه وبیگاه امارات برای جزایر همیشه ایرانی تنب کوچک و بزرگ، و چه دشمنیهای دیرینه ای که روباه پیر با هماهنگی کفتارانی چون آمریکا و فرانسه و آلمان که تنها و تنها به منافع خود می اندیشند و حتی تعهدات بین المللی چون توافق هسته ای را با ایران که به نفع خود می دانند به شرطی عمل می کنند که منافع ملیشان در آن نهفته باشد و بر عکس جامعه ما که در حق خود متفرق هستیم، آنان در باطل خود یکدست. پس تنها انتظار ما از طرف های غربی عمل به توافق است نه چیزی بیشتر و نه چیزی کمتر چرا که طبق دستورات اسلامیمان ما عمل به تعهدات داخلی و خارجی را یک تعهد دینی دانسته و خلاف آنرا حرام می دانیم، و این آنان هستند که باید متعهد بمانند.

نیروهای درونی کشور که تجارب مختلفی چه در کند روی چه در تند روی و چه در حرکت معتدلانه دارند خوب دریافته اند که دنیا به ما روی خوشی نشان نمی دهد، مثلا بیاید دست ما را بگیرد و کمکمان کند چنین نیست و البته به معنای فاصله گرفتن ما نیز از دنیا نیست بلکه باید با زبان همان ها با خودشان برخورد کنیم و منافع آنان را در منافع خود جستجو کنیم، و این خودمان هستیم که باید بعد از گرفتن فشارهای بین المللی که به ناحق هم بنا بر توهمات خودشان بر ما تحمیل کرده بودند گرفته شده، حال باید با تمام قوا تلاش نماییم زیر ساختهای ریلی، هوایی، زمینی، دریایی، علمی، پزشکی و بهداشتی در فرصتی که با این توافق به بدست آورده ایم بسازیم و با توان علمی کشوری و داخلی خود را به جهانیان ثابت نماییم و انقلابمان را با فرهنگ انقلابی وعلمی به عنوان الگویی مناسب به دنیا معرفی کنیم، الگویی که انتخابات در آن آزاد، مشارکت سیاسی بالا، احزاب با فرهنگ و با اخلاق، دوستانی با رقابت صحیح، مبارزانی دلیر در هنگام برخورد با تجاوز و عاشقانی به فرهنگ اصیل اسلامی و ایرانی، که تنها به تکامل بشری فکر می کنند و نه پیشرفت برای گروهی و به دست گرفتن قدرت توسط آنان.

در این دنیای پسا تحریم و پسا برجام، باید به شعار سالی رهبری توجه بیشتری داشته باشیم و همدلی لازم است و استفاده از تجارب گذشته، تا چراغی برای آینده خویش سوز دهیم. به امید حق.