قلم

فرجام برجام

بررسی جامع اقدام مشترک بین ایران و کشورهای اروپایی و آمریکایی در مجلس شورای اسلامی روند قانونی خود را طی می کند، اما آیا این روند مصلحت را نیز طی خواهد کرد یا خیر؟

اینکه کمیسیون تخصصی مجلس این برجام را مورد دقت قرار داده جای خوشحالی است و باید مجلسی که مستقل از دیگر نهادهای حکومتی به کار خود رسیدگی می کند، را تقدیر به عمل آورد.

اینکه در کمیسیون نیز افرادی مخالف و موافق برجام وجود دارند نیز باز هم قابل توجه و ستایش است، اما نکاتی که شاید به نظر نگارنده بی دقتی است اینکه این برجام، یک توافق بین المللی است و در واقع اقدامی است مشترک که تمام کشورهای عضو آن بر این مبنا عمل کرده اند که به انجام آن متعهد باشند، خوب و بد آن نیز باید از روی انصاف قضاوت کرد اینکه افرادی بیانیه ای صادر کنند و آنرا به طور کلی تخریب نمایند یا عده ای با صوت و کف همه موارد آنرا شاهکار بدانند هر دو مورد خواست عقلای ملت نیست، بلکه آنچه مورد اهمیت است این استکه بیانیه ای که در کمیسیون بررسی به بیرون درز می کند باید مورد تأیید و امضای تمام اعضای کمیسیون باشد نه تنها تعدادی که مخالف بوده و همان را به عنوان بیانیه کمیسیون در رأس اخبار قرار داد، چرا که نتیجه این کار جز نا امید کردن مردم ومعطل گذاشتن لغو تحریم ها چیزی عاید کشور و ملت ما نخواهد کرد.

اما این سؤال برای تمام مردم و کمیسیون برجام باقی می ماند که به قول بعضی از اعضای کمیسیون آیا باید ما این ننگ را بپذیریم؟!

جواب این سؤال را باید در چند سؤال دیگر جستجو کرد و آن این که آیا کسانی که خود را مطیع رهبر می دانند نباید به این نکته مقام معظم رهبری دقت می کردند که فرمود من به این مذاکره کنندگان ایرانی اعتماد دارم ، اینها بچه های انقلاب هستند، اینان در خط مقدم مبارزه هستند، خوب اگر چنین است خائن دانستن این افراد توسط بهضی از افراد برجام و توهین بعضی از مجلسیون به فرزندان انقلاب چه معنایی می دهد؟!

در بررسی ممکن است این کلام رهبری را مثل پتک بر سر دیگران بکوبند که مجلس باید کار خود را انجام دهد و این یعنی کلمة حق یراد به الباطل چرا که یؤمن به بعض و یکفر به بعض نخواهد شد؟

بر فرض صحت ادعاهای شما،  و این که تمام نکات مثبت برجام به فراموشی سپرده شود و تمام نکات منفی آن همچنانکه در بیانیه آمده است صحت داشته باشد، خوب چه کار باید کرد؟ و آنگاه سؤالاتی که برای قاطبه مردم پیش خواهد آمد این است که مگر نه این است که هشت سال تمام برنامه های هسته ای و کشور در اختیار شما و دوستانتان بود؟! چه کاری را پیش بردید مگر نه این استکه بسیار باشدت بیشتر به قول خودتان پی گیر حقوق حقه ایران بودید؟ خوب چه چیزی نصیب ملت و کشور شد؟! چرا همین برنامه های خواسته شده شما در این هشت سال تحقق پیدا نکرد؟ چرا مشکلات عدیده ما ولو مسائل اندکی مربوط به تحریم ها بوده رفع و رجوع نشد؟! چرا در زمان هشت ساله تسلط کامل شما بر کشور همه این تصمیمات و قرارهای تحریم کاغذ پاره بود؟ و حالا همین کاغذ پاره ها سندی شده برای برسر کوبیدن مخالفین شما؟! چرا تا مدتهای قبل آمریکا را می توانستیم دور بزنیم حالا مخالفتهای آمریکا همه چیز شده و همه اقدام مشترک تنها با امضای آمریکا شناخته می شود؟!

پس به خود آییم و سودای بر کرسی نشستن ریاست جمهوری را با تصفیه حسابهای جناحی یکی نکنیم، چرا که اگر قرار باشد بعضی از این افراد کمیسیون کاندیدای مجلس و ریاست جمهوری هم بشوند، باید بدانند مردم فراموش کار نیستند ولو با بوق و کرنا، روزی، ده ها بار آنان را فرا خوانی کنیم و خود را حق و دیگران را باطل بدانیم.  آیا برفرض ناقصی های مطرح شده در برجام به قول شما ها دشمن ما به تمام خواسته هایشان رسیده اند؟! که اگر بگویید بله بی انصافی است چرا که آنان ولو با جنگ نه تنها قصد بر چید تمام صنایع ما را دارند که حتی در صدد جمع کردن پیچ مهرهای صنعت هسته ای ما هم هستند که البته اگر کار به اینجا برسد مطمئن باشید (من یکی از شما زودتر دست به تفنگ شده و ادای دین می کنم) غیور مردان ایرانی بیش از آنکه شما فکرش را بکنید یا با شهادت یا با نابودی دشمن آرزوی آنان همنشین گورستانشان خواهند کرد. شما دلیل قمپز در کردنهای امارات و عربستان را درچه می بینید؟ آیا غیر از این است که مدت ده سال آنها با فروش نفت مخصوصا در هشت سال قبل تمام ناوگانهای هوایی و نظامی خود را تقویت کرده اند و ما تنها به فکر مخارج روزانه کشورمان بوده ایم؟! آیا آنان غیر از این است که با بودجه های کلانشان خود را ساخته و تمام زیر ساخته های خود را بازسازی کرده، تا فرصتی پیش بیاورند و مثل این ایام قدرتشان را به رخ ما بکشند؟! هرچند باز هم باید گفت کور خوانده اند، اما این بخاطر بی برنامگی ما بی سلیقگی ما در هشت سال گذشته نیست؟آیا نباید کشور ما بعد از سالهای ظلم دستی به سر وروی صنعت هسته ای، صنعت هواپیمایی خود بکشد؟!

نتیجه آنکه برجام اقدامی است که مورد تأیید چند کشور اروپایی، آمریکا و ایران است، و تخلف از آن از طرف آمریکاییان و اروپاییان بی اعتمادی آنان را نسبت به هم به بار خواهد آورد و چه چیزی از این بهتر برای ما، که خود آنان عامل بی اعتمادی خودشان گردند، در عین حال که ما تازه به سیاست های قبل برگشته و روز از نو، روزی از نو، خواهیم داشت؟!  در عین حال که یک اجماع داخی بیش از قبل نیز بدست خواهیم آورد و با دستی بازتر به سوی اهدافی که خود نیز بر آن موافق نبودیم یعنی ساخت بمب اتم خواهیم رفت.