قلم

باسمه تعالی

با سلام محضر تمام همراهان گرامی که این مطلب را مورد توجه خود قرار می دهند.

فراضی از بیانات رهبر کبیر انقلاب این استکه (نقل به مضمون) اگر کسی احساس کند که شخصیتی بهتر از او هست برای انجام مسئولیتی که به او سپرده شده است حرام است در آن مقام بماند و باید جایش را به کسی دیگری بدهد، در اندیشه های ملاصدرا بیان شده است که با اخلاق ترین فرد باید در جایگاه مسئولیت اسلامی قرار بگیرد، امام علی (ع) می فرماید:

«ای مردم سوگند به خدا من شما را به هیچ طاعتی تحریک نمی کنم مگر اینکه خودم در آن طاعت به همه شما سبقت می گیرم، و شما را از هیچ معصیتی نهی نمی کنم مگر این که خود پیش از شما از ارتکاب آن گناه امتناع می ورزم» و درنهایت و رأس این تفکر اسلامی پیامبر اکرم (ص) است که می فرماید:« علیکم بمکارم الاخلاق فان الله عزو جل بعثنی بها» بر شما باد به حفظ کرامتهای اخلاقی که خداوند مرا به خاطر آن به پیامبری برگزید.

آنچه از مطالب فوق به ذهن می رسد که اخلاق حرف اول در تمام امور فردی و اجتماعی انسان را می زند، اما به راستی مخاطب نوشتار تمام جامعه اسلامیمان است و بخصوص آنهایی که صدایی رسا دارند و در اکثر رسانه های جمعی به گوش جامعه اسلامیمان می رسد. این است که بیایید با خودمان تصویه حساب کنیم ، چرا که ما یا به اسم دین کار میکنیم و فریاد می زنیم یا به اسم خود و جناحمان ، اگر به اسم خود و جناحمان باشد خیر آخرت نداشته باشد، اما خیر دنیا را دارد حال اگر عده ای با ما همراه شدند که چه بهتر، دنیایی بهتر برای خود می سازیم،(هر چند نگاهی مادی است) اما اگر به اسم دین باشد، اگر مردم این عکس العمل ما را در همه مواقع و مقاطع تاریخی و کاری و مسولیتی ببینند، به واقع پی خواهند برد که ، اسلام نیرویی تربیت خواهد کرد که گفتار و عملش یکی است، اما اگر با هم مخالف باشد، برداشت مردم از این گفتار و عمل ما همانی می شود که سالیان درازی است تلاش بر آن است تا بین سیاست مورد تعریف غربیان و سیاست مورد تعریف جامعه اسلامی فرق قائل شویم و با این عمل به سیاست مورد تعریف ماکیاولیستها خواهیم رسید که سیاست یعنی دزدی، یعنی دغل بازی، پدر سوختگی و... حال اگر قائل شویم که سیاست ما عین دیانت ماست با این تعریف آیا چیزی به اسم دین باقی خواهد ماند؟!!! آیا مردم می توانند به آنچه ما به اسم اسلام و قرآن و پیامبر بیان می کنیم معتقد باشند؟!

آری، جریان از این قرار است عده ای از کسانی که به هر نحو، دارای صدایی رسا هستند و هیچکس را یارای مقاومت و بحث با آنان نیست نه بخاطر منطق بیان بلکه بخاطر صدای رسای آنان ، هر نوع تهمتی به هر کسی می خواهند می زنند و خود طرف را محکوم و بعد حکم مجازات اعلام می کنند، اما هیچگاه از خود نپرسیدند که این نوع نگاه در کجای منابع اسلامی ما تعبیر شده است؟ کجای منابع تشیع وجود دارد که قبل از مشخص شدن جرم، شخصی یا گروهی به آنان هر چه خواستی بگویید؟! کجای منابع اسلامیمان هست که دوربینهای

مخفی کار گذاشته و برای روز مبادا جاسوسی کنید. مگر نه این است که بارها برای مردم خوانده ایم که شخصی که محکوم شده بود و به زندان می بردند کسی به صورت شخص آب دهان انداخت و امام علی(ع) مانع این کار شد. و مجازات او را تنها همان حکمی است که برایش مشخص کرده اند.

اما این روزها جریان گرفتن جشن توسط خانمهای مسئولین به یک آزمایش تمام عیار برای مخالفان و موافقان تبدیل شده است، مخالفان رگهای غیرتشان به جوش آمده و انگار نه انگار در دولتهای قبل چه اتفاقاتی افتاد و آیا هیچ بیت المالی حدرنشده و خبری از سه هزار میلیارد تومان هم به فراموشی سپرده شده و جشن ایرانیان و جریان بیمه و جریانات دیگری که این آقایان به ظاهر یا خبر نداشتند یا بیت المال محسوب نمی کردند آن بودجه ها را، اما به یک باره احساس خطر کرده و در دفاع از کیان اسلامی سر ازپا نشناخته و همه را با چوب دفاع از اسلام به دوئل می خوانند.

اما در قسمت دیگر ما جرا کسانی قرار دارند که چنین جشنی برگزار کرده اند هر چند این جشن با نام مقدس حضرت زهرا(س) بوده اما آیا نمی شد بسیار مختصر و مفید و بدون حاشیه سازی برگزار کنند؟! آیا نمی شد اصلا جشنی برگزار نمی کردند ؟ آیا حضرت زهرا(س) ناراضی می شدند؟! در هر صورت تدبیر باید تا اربده کشی به کار نیاید.

ضلع سوم ا ین ماجرا  مردم هستند که از یک طرف مقدسات برایشان مهم است و از طرف دیگر می بینند عده ای  به اسم مقدسات هر آنچه لازم است بر سرشان می آورند از چوب حراج به بیت المال تا دروغهایی به اسم دفاع از کیان اسلامی و دفاع از بیت المال به راستی مردمی که به واقع بی اطلاع هستند از اصل خبر باید با کدام ساز بزنند؟! کدام را اسلامی و مقدس بدانند و کدام را غیر اسلامی؟! آنها بارها تجربه کرده اند که هیچ گاه ا صل خبر در اختیار آنها قرار نگرفته و نخواهد گرفت و تنها به نقل قولهایی که از دو طرف به گوش آنها رسیده  اکتفا می کنند و در این بین هر کسی ماهی خود را صید می کند و مردم می مانند و بازی دیگری از سوی عده ای از مسئولین با مقدسات.