قلم

فاطمه گوهر زنان

به راه خود می رفتم در سکوت شب، در نشاط صبحگاهی، ندایی همچون نجوای شبانه گوشهایم را به خود فرا خواند، به خود آمدم امروز را شادمانیی دیگر است، از سالیان دور و دراز از تاریخ هجرت و از قبل از آن، گویند، تاریخی است که هیچ گریزی از آن نیست، امیدی است که نا امیدان ابترش خواندن جلال و جبروتی که نا کثان محجورش نمودند، اما او نوری است که که بالذات، نورها در مقابلش زانو می زنند چرا که بینایی نور هم به نور اوست، دختر فخر زمان و زمین، همسر مولای موحدین، مادر سروران جوانان اهل بهشت، به راستی فاطمه فاطمه است.

مادر ، هر کجا که عبور می کنید نا خود آگاه از وجودش با خبر خواهید شد، چرا که جهان بدون او معنا ندارد، زندگی بی او صفا ندارد، حکیمی را گفتند از چه نالی با این همه مقام و منزلت در پیش خلق، نگاهی همراه با غضب و نگرانی به سائل انداخت و گفت ترسم!ترسم! گفتند از چه ترسی؟ گفت از اینکه از دعای روزانه مادر  بی نصیب مانم، گفتند خوب حال چه شود؟ گفت خوب دانید فلک نچرخد با دعای مادر، و بچرخد تنها برای مادر؟!

ام ابیها، از دنیای خود دل بکنیم و به دنیای فاطمه نظری کنیم، ام ابیها ازآن روست که بهترین خلق خدا از او راضی است که رضایت او به زنجیر رضایت خدا متصل است، کسب مقام مادر خلیفة الهی، آسان نیست و همه نیز از روی غریزه نیست، باید خویش نیز چنان باشد که بتواند حامل این بار امانت باشد، تربیت چنان باشد که تحمل سختی برایش چون آب خوردن باشد، و  او ثابت کرده بود که اکتساب است، چنانکه فرزندانش نیز کسب نمودند بخشش در عین نداری و سیر نمودن فقیر در عین گرسنگی خویش. باز هم باید گفت فاطمه فاطمه است.

عشق، مادران همه عاشقند به فرزندان خود اما عشق فاطمه عشقی خدایی است، او می گرید برای آنکه می ترسد خدا از مسئولیتش سؤالی داشته باشد که جوابی نداشته باشد، او می خندد چون مسئولیتش را خوب انجام داده است، همچون معلمی مهربان، علاوه بر وظایف مادریش می باشد، او بچه هایی تربیت می کند که در هنگامه خود همه چیز را به محضر حق تقدیم می کند، و در هنگامه نیاز صلحی مصلحتی برقرار می کند.

گریه های شبانه اش تنها برای خود نیست بلکه سفره اش گسترده است تا تمام نزدیکان و همسایه هایش را بر این خوان فرا خواند و  آنگاه برای خویش! فاطمه فاطمه است.

در دنیایی که دنیای نمایش و مد و فخر فروشی اوست که مظهر یک دختر در برابر پدرش، مظهر یک همسر در برابر شویش، مظهر یک مادر در برابر فرزندانش مظهر یک زن مبارز و مسئول در برابر زمانش و سرنوشت جامعه اش است. فاطمه فاطمه است.

امام خمینی، فرزند پاک زهرا(س) نیز از تربیتی زهرایی برخوردار است که تنها ترسی که در وجودش در انقلاب بود ترس از خدا و تنها هدفی که داشت کمال انسانی انسان مسلمان و ایرانی بود. تلاشی در جهت تحقق کمال و سعادت انسانی که جز از فرزندان زهرا در دیگران کمتر می توان یافت