قلم

باسلام و عرض تبریک به مناسبت تحویل سال نو  به همه همراهان گرامی سال 1392 به پایان رسید اما خبرهایی که هنوز ادامه دارد و مردم و ملت بزرگ ایران را به نحوی درگیر خود کرده است، ابتدا مراسمات دهه فاطمیه که با تذکر علما مقداری از شدت و حدت آن که توسط به اصطلاح مداحان امکان داشت بوجود بیاید گرفته شد.  مسئله دیگر اسیر بودن چند مرزبان جمهوری اسلامی که متأسفانه خبرهای ضد و نقیض در باره سالم بودن و یا به شهادت رسیدن بعضی از آنان مطرح شد و دلهای خانواده این عزیزان را به سوزش در آورد. اما امیدوارم با صبر و حوصله بتوانند این مشکل را پشت سر نهاده و عزیزان خود را در جمع خود ببینند.

خبر دیگر جریان مذاکرات هسته ای بود که عده ای با خوشحالی (اکثریت قریب به اتفاق مردم ایران) از نتایج آن و رسیدن به یک توافق خوب امیدوار بودند و عده ای اما از تحقیر ایران می گفتند و تحلیلهایی که به صلاح یا به ضرر از این مذاکرات مطرح شد به سال 93 موکول  گردید تا در  مذاکرات بعدی امید برای رسیدن ایران و ایرانیان به خواسته های صلح آمیز خود داشته باشند. و اما عده ای گاه آنرا به خیانت تعبیر می کنند تا امید مردم را به یأس مبدل نمایند اما در هر صورت باید منتظر بود و دید که چه اتفاقی خواهد افتاد هر چند این مذاکرات را بنا به پیشنهاد اکثر کارشناسان انجام سریع آن را خواهانند  اما باید منتظر بود  و  به تیم اعزامی خویش اعتماد داشت در عین حال باید نکاتی که بیشتر به ضرر ما خواهد بود انتقاد داشت. در نهایت نه انکه خیانت بدانیم و نه آنکه فتح الفتوح.

خبرهای سطح بین الملل را باید از اکراین و جدایی کریمه از آن و پیوستن کریمه به روسیه اشاره داشت که جنگ قدرتی دیگر در صحنه سرد بین الملل به وقوع است و امکان آنکه به جنگی فیزیکی مبدل شود بعید نیست، که البته با تحلیل بسیاری از کارشناسان می توان اینرا برای ایران و مذاکره کنند گان ایرانی به فال نیک گرفت که شاید بشود از این طریق فشارهای غیر منطقی و غیر قانونی غرب را بر ایران و مذاکره کنندگانش کم کرد.

خبر دیگر ناپدید شدن هواپیمای مالزیایی بود که با ید در تعجب غرق شدکه چگونه است که جهان علم با پیشرفت آنچنانیکه اتفاق افتاد ه در شناخت ستارگان و عالم هستی به نظریه نسبیت و کوانتومی، نظریه متورم بودن جهان نیز به کشفیات خود اضافه کرده اما از پیدا کردن یک هواپیما در سطح زمین آنهم با آن همه امکانات ناتوان است؟!

خلاصه کلام آنکه امیدوارم با تجاربی که از سالیان گذشته داشته ایم همه افراد ایران و مسلمان به این نتیجه رسیده باشند که تنها نگاه ما باعث می شود که آنرا چگونه بشناسیم، و اینکه تحدیدها را تبدیل به فرصت کنیم نه آنکه مثل سالیان قبل فرصت ها را تبدیل به تحدید نماییم . چه در بعد شخصی و چه بعد ا جتماعی این آرزوی همه ما خواهد بود که فرصت را از دست ندهیم به امید آنروز و آن لحظه. ایام بکام و خدا نگهدار تک تک شما .