به گزارش آتی نیوز به نقل از جهان، شخصیت رهبر کبیر انقلاب اسلامی آنقدر بزرگ و چند بعدی است که به فرموده رهبر معظم انقلاب هیچ کسی به شایستگی او را نشناخته است. شاید هنوز آنقدرها از دوران خاطره انگیز رهبری امام خمینی(ره) دور نشده ایم که بزرگی روح و شخصیت او را آنچنان که باید درک کنیم.

 همه رفتارهای امام راحل در عرصه سیاست، اخلاق، اجتماع، خانواده، اقتصاد و مدیریت، مسائل شخصی و... مثال زدنی و راهگشا هستند و بخشی از آن ها کم و بیش بازخوانی شده اند اما دیدگاه امام(ره) درباره نحوه انتشار اخبار در رسانه ها و اولویت های مطبوعات یک روایت خواندنی دارد که کمتر بیان شده و بسیاری از آن بی اطلاعند.

در همین راستا،‌ ایشان در یک سخنرانى در جمع مسئولان روزنامه‏هاى کیهان، اطلاعات و جمهورى اسلامى در روز 10 شهریور 1364 از نحوه چاپ اخبار در مطبوعات گلایه می کنند؛ گلایه هایی پرمغز و مهم که قریب به اتفاق رسانه های امروز هم به آن توجه عملی ندارند؛ هرچند بسیاری از مشکلات نتیجه همین بی توجهی هاست.

ایشان در این دیدار وظیفه رسانه ها را این چنین بیان می کنند: رادیو- تلویزیون و مطبوعات مال عموم است- چنانچه شما هم همین اعتقاد را دارید که عموم بر آنها حق دارند- از این جهت، من به سهم خود خیال دارم که راجع به من کم باشد، مگر در مواقع حساسى که لازم است که آن هم باید از ما سؤال شود که آیا مطلبى را باید نقل بکنند یا خیر. و الّا آنچه خوب است در رادیو- تلویزیون و مطبوعات باشد، آن است که براى کشور اثرى داشته باشد. مثلًا اگر زارعى خوب زراعت کرد و زراعتش خوب بود، شما این شخص را به جاى مقامات کشور در صفحه اول بگذارید و زیرش بنویسید این زارع چگونه بوده است، این منتشر بشود. و یا کارمندى خوب کار کرد، و یا اگر طبیبى عمل خوبى انجام داد، عکس او را در صفحه اول چاپ کنید و بنویسید که این عملش چطور بوده است. این باعث تشویق اطبا مى‏شود و بیشتر دنبال کار مى‏روند. یا مثلًا اگر کسى کشفى کرد، باید مفصل با عکس و مطلب باشد، یا اگر کسى سارقى را دستگیر نمود، و یا یک کشاورز و یا هنرمند و یا جراح، که متأسفانه نه اسمشان است و نه عکسشان، در حالى که اینها لایق‏اند تا در روزنامه‏ها مطرح شوند، خلاصه، باید اساس تشویق اشخاصى باشد [که‏] در این کشور فعالیت مى‏کنند؛ اینها به این کشور حق دارند، به این روزنامه‏ها حق دارند، به رادیو- تلویزیون حق دارند، ولى ماها نسبت به آنها حقمان کم است.

رهبر کبیر انقلاب اسلامی با بیان اینکه "من میل ندارم رادیو هر وقت باز مى‏شود اسم من باشد"، تاکید می کنند: مدت‏هاست که از این جهت متنفرم، این کار غلطى است، به اندازه متعارف نسبت به همه خوب است، زیادى‏اش مضر است، این به ضرر مطبوعات است و مطبوعات را سبک مى‏کند. اشخاص، شخصیت‏هایشان با خودشان است، این طور نیست که اگر اسمشان زیاد یا کم مطرح گردد، شخصیتشان زیاد یا کم شود. در ایران هر کس معلوم است چه جورى است. بنا بر این، آنچه راجع به خودم مى‏گویم این است که اگر قرار است عکس مرا بگذارید، به جاى آن، عکس یک رعیت را بگذارید و زیرش بنویسید این رعیت چه کار مهمى کرده است.

امام راحل در همین زمینه افزودند: اخبار روزنامه‏ها تکرارى نباشد، آخر کى با کى ملاقات کرده، این چه‏ خبر مهمى است؟ این اصلًا قابل نیست بگوییم خبر، تا بگوییم مهم! اینکه بگویید من هر روز با کى ملاقات و به او چه گفتم، این تکرارى است. آخر هر روز من یک مسأله را مى‏گویم، و هى تکرار مى‏کنند که فلانى چه گفت، این چه فایده‏اى دارد؟ من راجع به خودم مى‏گویم که عکس من مطلقاً در صفحه اول نباشد، همان طور که گفتم. گاهى لازم است که گفته شود، مثلًا فرض کنید بناست ریاست جمهورى معرفى شود، خوب، این مسئله مهمى است و یا مثلًا هیأت دولت آمده است، خود این مسئله‏اى است، ولى هر چند وقت یک بار از این مسائل پیدا مى‏شود. اما هر روز کى آمد این جا و من چى گفتم و چى شد و یا کى با کى ملاقات کرد، این چه اثر و فایده‏اى دارد؟

ایشان در پایان با تاکید بر اینکه "روزنامه‏ها(رسانه ها) مال طبقه سوم است"، تصریح کردند: (رسانه ها) مال طبقه اول نیست و این هم نیست که همه‏اش مال حکومت باشد و از چیزهاى حکومتى بنویسید، این صحیح نیست. به نظر من روزنامه‏ها براى همه مردم است و همه مردم در آن حق دارند و مى‏شود گفت که گاهى جاى دیگران غصب مى‏شود،- البته بدان معناى غصب نه! ولى نظیر آن- این عرض من است.

به گفته امام راحل "این طور نیست که همه للَّهِ کار کنند و چه بنویسید و چه ننویسید، فرقى نکند. ما مکلفیم تا افراد را در هر رشته تشویق کنیم تا امثالشان زیاد شود. اگر مطلبى از این طبقه‏ها در روزنامه‏ها آمد، روزنامه‏ها آبروى خوبى پیدا مى‏کنند.