قلم

مام خمینی در سخنان خود بارها از تحجر سخن گفته­اند، به نظر می رسد، همان متحجرانی که امام بیش از همه از آنها رنجیده­اند، هم اکنون نیز با سازماندهی بسیار  بالا در حال فعالیت هستند، در این باره دیدگاه شما چیست؟ چه باید کرد؟

سوگمندانه باید گفت، که فریادهای مرحوم امام نادیده گرفته شد، و تحجر در ردای دین­خواهی، اندیشه را از میدان به در کرد، و کسانی وارث و میدان­دار اندیشه شدند که از آن حظی ندارند. آنان که درس و بحث خارج از فقه و اصول حوزوی را ناروا می­دانستند و خوشه­چینان برخی دانش­ها را در حوزه ناپاک می­شمردند و پرهیز از آنان را لازم می­دانستند، امروز میدان­داری می­کنند. جمود اندیشه و تعطیلی فکر، و روی آوردن به خواب و خیال، و جایگزین کردن آدمهای معمولی، به جای پیامبر و معصومان و میدان دادن به خواب این و آن، به جای سنت نبوی و اندیشه­های ناب قرآنی، و سیر? علوی، نشان­های این رویکردند. روشن است که وقتی ذهنهای کند، و اندیشه­های ناتوان، زمامدار امر فرهنگی بزرگی می­شوند، به انداز? قامت خود، لباس دین می­دوزند و آن را به تن دیگران هم می­پوشانند. امروزه متاسفانه میدان­داری جمود و خمود و تحجر، به اندیشه­ها مجال بروز نمی­دهد و حتی فقیهان رسمی را هم بر نمی­تابد.

راه چاره، همان است که گفتم. بازگشت به قرآن، بازگشت به سنت نبوی، بازگشت به سیر? صالح عالمان و فقیهان بزرگی چون امام خمینی در تلاش مجدانه برای استنباط همه­جانب? دین، و نیز آزاد کردن عقل از بند و تعطیلی.