قلم

ایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران - تهران

حضرت امام خمینی (س) در مناسبت های مختلف درخصوص برکات ماههاى رجب، شعبان و رمضان‏ سخن گفته اند .در یکی از این مناسبت ها که صبح 7 خرداد سال 1362 به مناسبت نیمه شعبان از مناجات شعبانیه، به عنوان  عظیم ترین منبع معارف الهى‏ یاد کردند . بخش هایی از این سخنرانی را با هم می خوانیم :

بسم اللَّه الرحمن الرحیم‏

... این عید بزرگ عظیم اسلامى مذهبى را به حضار محترم و اعاظم کشور و به سایر قشرهاى مستضعف جهان، خصوصاً ملت عظیم الشأن ایران تبریک عرض مى‏کنم.
و امیدوارم که ان شاء اللَّه با عنایات خاصه ولى عصر- ارواحنا له الفداء- این کشتى متلاطم‏
انسانیت به ساحل نجات برسد و مستضعفان جهان بر مستکبران ظالم پیروز شوند. و امید است که حکومت بزرگ همگانى حضرت- سلام اللَّه علیه- بزودى برقرار شود و چشم همه ما را و همه مسلمین جهان را به نور مبارکش روشن فرماید. این سه ماه رجب و شعبان و ماه مبارک رمضان، برکات بسیار نصیب انسان، انسانهایى که مى‏توانند استفاده کنند از این برکات، شده است. البته مبدأ همه مبعث است و دنبال او تمام جهاتى که هست. در ماه رجب، مبعث بزرگ و ولادت مولا على بن ابی طالب- سلام اللَّه علیه- و بعض ائمه دیگر، و در ماه شعبان ولادت حضرت سید الشهدا- سلام اللَّه علیه- و ولادت حضرت صاحب- ارواحنا له الفداء- و در ماه مبارک، نزول قرآن بر قلب مبارک پیغمبر اکرم بوده است. و شرافت این سه ماه در زبانها و در بیانها و در عقلها و در فکرها نمى‏گنجد. و از برکات این ماهها ادعیه‏اى است که وارد شده است در این ماهها. ما امروز در ماه شریف شعبان واقع هستیم، و مناجات شعبانیه از بزرگترین مناجات و از عظیمترین معارف الهى و از بزرگترین امورى است که آنهایى که اهلش هستند مى‏توانند تا حدود ادراک خودشان استفاده کنند.
عناوین مسائل الهى و مسائل عرفانى، عناوین سهلى است که هر کس گمان مى‏کند که این عناوین را فهمیده است؛ و امور استدلالیه برهانیه هم در عین حالى که دقیق است، لیکن سهل الادراک است. بعد از قیام برهان و دنبال او رساندن حاصل این عناوین و نتیجه برهان به قلب مشکلتر است، که آن را ایمان گفته مى‏شود به آن، و چه بسا که اصحاب برهان به این مرتبه ایمان نرسیده باشند. این یک مسئله‏اى است که باید با تلقینات و تکرار و ریاضات به قلب رساند. شما ملاحظه مى‏کنید که به حسب ضرورت یک کسى که مرده است، از او به انسان ضررى وارد نمى‏شود، لکن الّا بعض اشخاص، دیگران، اگر چنانچه در یک قبرستانى باشند و کسى نباشد یا با یک مرده‏اى همجوار باشند در غسالخانه و تنها باشند مى‏ترسند؛ براى اینکه، آن برهان و ضرورت عقلى به دل نرسیده است. آن معنایى که عقل ادراک کرده است ضرورت هم دارد، لکن به دل نرسیده است. لکن آنهایى که مثلًا مرده شور هستند و سر و کار دارند با مرده‏ها، از باب اینکه تکرار شده است این‏ مطلب پیششان، به قلبشان رسیده است و آنها خوفى ندارند. در مسائل اسلامى هم و مسائل عقلى هم همین طور هست. چه مسائلى عقلى هست که با برهان، با برهان قوى ثابت است، لکن در انسان تأثیر نکرده است، براى اینکه، نتیجه برهان به عقل رسیده است، لکن به قلب وارد نشده است، ایمان به آن نیست، عقل او را ادراک کرده است، لکن قلب ایمان به او نیاورده است.