قلم

در حالی که چندی پیش مطلبی با این تیتر که "برای من میل رهبر معظم انقلاب، حجت شرعی است." در سایتهای خبری به نقل از مهدی کوچک زاده، نماینده حامی دولت در مجلس هشتم منتشر شد، خبرنگار "آینده" میزان تطابق این ایده با دیدگاه رهبر انقلاب را بررسی کرده است.

بنا بر این  گزارش آیت الله خامنه‌ای مدتی پیش در دیدار تعدادی از نمایندگان مجلس و اعضای جمعیت ایثارگران در پاسخ به تلاشهایی برای استمزاج نظر ایشان درباره کاندیداها و چهره های سیاسی و برخی موضوعاتی که بنابرصلاحدید رهبری اظهار نظرصریحی صورت نمی گیرد، مطلبی با این مضمون بیان کردند: بر فرض که شما نظر من را هم فهمیدید. نظر من برای عمل شما حجت شرعی نیست؛ بلکه اگر حکم شرعی کردم، عمل برای شما حجت شرعی دارد، و شما در بقیه موارد باید به تشخیص دقیق خود از وظیفه عمل کنید تا نزد خدای متعال حجت شرعی داشته باشید.

در فتوای تابستان گذشته رهبر انقلاب درباره شرط التزام کامل به ولایت فقیه نیز تصریح شده است: «همین که از دستورات حکومتى ولى امر مسلمین اطاعت کنید نشانگر التزام کامل به ولایت فقیه است.»

رهبر معظم انقلاب در افطاری امسال دانشجویان با ایشان هم با اشاره به برخی حرف و حدیثها اظهار داشتند:

«یک سؤالى هم در خلال صحبت بود، من این را گاهى بیرون هم شنفته‌ام. میگویند آیا ما هم باید مثل رهبرى موضع بگیریم یا نه؟ خوب، رهبرى یک تکلیفى دارد، ما یک تکلیف دیگر داریم. ببینید، نبادا کسى تصور کند که رهبرى یک نظرى دارد که برخلاف آنچه که به عنوان نظر رسمى مطرح میشود، در خفا به بعضى از خواص و خلّصین، آن نظر را منتقل میکند که اجراء کنند؛ مطلقاً چنین چیزى نیست. اگر کسى چنین تصور کند، تصور خطائى است؛ اگر نسبت بدهد، گناه کبیره‌اى انجام داده. نظرات و مواضع رهبرى همینى است که صریحاً اعلام میشود؛ همینى است که من صریحاً اعلام میکنم.» 

 ایشان در همین نشست بر طبیعی بودن اختلاف نظر تاکید کرده و با تحسین دیدگاه های مختلف دانشجویان توضیح دادند:

«امروز جلسه‌ى بسیار پرطراوتى بود؛ جوانهاى عزیز آمدند در همه‌ى زمینه‌ها مطالبى گفتند. اولاً در بین این برادران و خواهران اختلاف نظرهائى وجود داشت که به نظر من این اختلاف نظرها بسیار شوق‌انگیز است؛ همین خوب است. نظرات گوناگونى در زمینه‌هاى واحدى مطرح میشود و هر نظرى استدلالى دارد، طرفدارانى دارد؛ این عرصه‌اى است براى فکر کردن، ژرف‌گرائى و ژرف‌یابى کردن و به حقیقت رسیدن. نه اینکه حالا شما منتظر باشید که من درباره‌ى مواردى که محل اختلاف است یا از من سؤال شد - که این اختلاف نظر در دانشگاه وجود دارد - حتماً یک حرف قاطعى بزنم که همان بشود فصل‌الخطاب؛ نه، یک جاهائى البته فصل‌الخطاب لازم است، که رهبرى یا مقامى که سخنش فصل‌الخطاب است، آنجا حرف بزند؛ اما این از آن موارد نیست؛ اینها مواردى است که اغلبش هیچ نیازى به فصل‌الخطاب ندارد. یک اختلاف نظرى هم وجود دارد؛ خوب، باشد؛ چه عیب دارد؟ من آن روز به مسئولین کشور که اینجا بودند، در یک مورد خاصى گفتم خوب، اختلاف نظر هست؛ اما اختلاف نظر فاجعه که نیست. این اختلاف نظر چه عیب دارد؟ »