قلم

یکی
از صلحای لبنان که مقامات او میان عرب مشهور بود، به جامع دمشق درآمد،
برکه حوض کلاسه رفت طهارت همی ساخت، ناگاه پایش لغزید و به داخل آب افتاد
و با رنج بسیار از آب نجات یافت . مشغول نماز شد، پس از نماز یکی از اصحاب
نزدش آمد و گفت : مشکلی دارم ، اجازت دهی.

مرد صالح گفت :آن چیست؟

او
گفت : به یاد دارم که شیخ بر روی دریای روم راه رفت و قدمش تر نشد، ولی
برای تو در حوض کوچک حالتی پیش آمد؟ نزدیک بود به هلاکت برسی ؟

مرد صالح پس از فکر و تامل بسیار به او گفت : آیا نشنیده ای که خواجه عالم ، سرور جهان رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود:

لــی مع الله وقت لا یسعنی فیه ملک مقرب ولا نبی مرسل :

مرا با خدا وقتی هست که در آن وقت آن چنان یگانگی وجود دارد که فرشته ویژه و پیامبر مرسل در آن نگنجند.

ولی نگفت علی الدوام همیشه بلکه فرمود: وقتی از اوقات .

آن
حضرت در یک وقت چنین فرمود: که جبرئیل و میکائیل به حالت او راه ندارند
ولی در وقت دیگر با همسران خود حفصه و زینب ، دمساز شده ، خوش می گفت : و
می شنید.

مشاهده الابرار بین التجلی و الاستتار: مشاهده و دیدار نیکان ، بین آشکاری و پوشیدگی است .

مشاهده الابرار بین التجلی و الاستار. می نماید و می ربایند.

دیدار می نمایی و پرهیز می کنی

بازار خویش و آتش ما تیز می کنی

اشاهد من اهوی بغیر وسیله

فیلحقنی شان اضل طریقا

* * * * *

یکی پرسید: از آن گم کرده فرزند

که ای روشن گهر پیر خردمند

ز مصرش بوی پیراهن شنیدی

چرا در چاه کنعانش ندیدی ؟

بگفت : احوال ما برق جهان است

دمی پیدا ودگر دم نهان است

گهی بر طارم اعلی نشینیم

گهی بر پشت پای خود نبینیم

اگر درویش در حالی بماندی

سر و دست از دو عالم بر فشاندی