غدیر و وحدت،
به نام آنکه هستی را هستی بخشید.
در باب عید غدیر و غدیر خم نکات و مطالب متعددی نوشته شده اما در این مجال کوتاه دو نکته از باب وظیفه به نظر نگارنده قابل توجه بوده و اشاره به آن باعث توجه محققان و پژوهشگران بر این نکات خواهد بود.
غدیر و وحدت آفرینی
غدیر و پیام وحدت
هیجدهم ذی الحجه مصادف با واقعه غدیر خم و عیدی بزرگ برای مسلمانان و مخصوصا شیعیان، اگر سیر واقعی خود را پیدا می کرد می توانست دنیایی بهتر و آخرتی آبادتر برای جهان اسلام ایجاد نماید. برای روشن شدن این بیان به آیه 3 سوره مائده و شان نزول آن که توجه کنیم درک وحدت اسلامی را منطقی تر خواهد کرد. این آیه که شائ نزولش را روز غدیر بیان کرده اند، چه زیبا بیان می فرماید که امروز دشمنان از دین اسلام مأیوس شدند و شما از آنان نترسید و از من بترسید، امروز دین را بر شما تکمیل کردم.
در این روز بعد از بیان یأس و نا امیدی مشرکان و اکمال دین به ترسیدن مردم و مسلمانان از خداوند انذار می دهد، که باید دید دلیل این ترس چه می تواند باشد؟ به تعبیر علامه طباطبایی و علامه مطهری این ترس بخاطر سنت الهی است که انسان را به خود واگذارده و با بیان پاداش و عقاب برای کارهای انسانی او را در انتخاب آزاد گذاشته است.
وحدت غدیر خم بر مبنای سنت الهی انتخاب و اختیار، می طلبد که تمام مومنین و مسلمین به یک مسئله بسیار مهم که در سوره شمس بعد از هشت بار قسم اشاره دارد و خداوند نهایت می فرماید به تحقیق رستگار می شود کسی که تزکیه نفس کند.
تزکیه در واقع تمرینی است برای از خود فاصله گرفتن و به خدا نزدیک شدن، تمرینی است برای اعلام برائت از خواسته های درونی چون قدرت و ثروت و شهوت، و تمرینی است برای دیدگاهی بلند نسبت به جهان هستی و نسبت به امت اسلامی تا آنجا که خود را نه در شخص خود خلاصه دیدن بلکه خویش را در امت اسلامی دیدن باید.
می توان گفت پیام غدیر چنین است که ای مسلمین و ای امت اسلامی، دشمنان خداوند در ممانعت از گسترش دین اسلام نا کام و نا امید شده اند، پس از آنان نترسید، بلکه از سنت الهی که خود در آن دخیل هستید بترسید که به شما اختیار و آزادی داده شده و مراقب و مواظب باشید در این انتخاب آنچه که حق است بپذیرید، این امت اسلامی است که در معرفی دین اسلام می تواند موفق یا ناکام بماند. آحاد امت اسلامی است که باید با خود سازی باید به جامعه سازی و ساختن کشور اسلامی و امت اسلامی همت گمارند و این سنت الهی محقق نمی شود مگر با خود سازی و تزکیه نفس و آن هم محقق نمی شود مگر با تمرین اصول اخلاقی و صفات اخلاقی در خلوت و جلوت.
غدیر خم یاد آور مکانی است که تمام نگاه حاجیان و توجه آنان به فرمان رسول خدا محمد مصطفی(ص) به هم پیوستند تا خبری آسمانی را بشنوند وده بالا رفتن دستهای علی ابن ابی طالب در دستان پیامبر خدا و شنیدن این ندای آسمانی که هر کس من مولای اویم علی مولای اوست، خدایا دوست بدار دوستان او را و دشمن بدار دشمنان او را و این آخرین اشاره پیامبر به کسی که سالیان متمادی او را در کنار خود و در دامن خود تربیت کرده است برای امر مهم امامت و جانشینی، چرا که علی را از یوم الانزار یعنی زمانی که پیامبر قوم و قبیله خود را دعوت کردند و اعلام پیامبری کردند، کسی را یارای هم یاری با او نبود جز علی ده ساله، و همان زمان پیامبر او را به عنوان کسی که شایستگی همراهی و جانشینی پیامبر را دارد معرفی نمودند و فرمان الهی را به مخاطبین خود اعلام کرد، چرا که قرآن می فرماید پیامبر چیزی را از روی هوای نفس نمی گوید و قول خداوند رحیم است. لذا علی ابن ابی طالب لقب هارون به منزله موسی نسبت به پیامبر مکرم اسلام گرفتند. الا اینکه هارون پیامبر بود و بعد از پیامبر اسلام پیامبری نخواهد بود.
مرحله بعدی در کادر سازی و تربیت علی ابن ابی طالب در شب هجرت پیامبر بود که با انحراف مشرکین و خوابیدن در رختخواب پیامبر جان خویش را در طبق اخلاص نهادند و بعد ازآن خانواده پیامبر را به توصیه پیامبر روز روشن از مکه به مدینه هدایت کردند،
جنگ آوری او در بدر و رشادتهای او با عث به خاک افکندن سران عرب گردید و همچنین در جنگ احد هر گاه پیامبر در محاصره دشمن قرار می گرفت این علی بود که تا پای جان از پیامبر دفاع می کرد و زخمهای متعددی بر پیکرشان نشست،
در جنگ احزاب، پیامبر شمشیر و عمامه خود را به علی دادند تا نام آورترین قهرمان عرب را به خاک بنشاند و فریاد تکبیر جبهه حق را ب گوش خائنان و کافران برساند و پیامبر عمل او را بالاتر از عبادت جن و انس محاسبه نماید و او پیامبر گونه در مواجهه با اهانت آن یل به خاک افتاده اندکی صبر کرده تا نیتش صرفا خدایی گردد.
در سدالابواب همچنین تمام درها به سمت مسجد النبی را مسدود کردند جز درب خانه پیامبر و علی(ع) و باز هم در خواندن آیات براءت بعد از آنکه مشورت با مسلمانان باعث شد کسی غیر از علی آیات را بخواند چون مشرکان با علی کینه ای سنگین دارند، اما در وسط راه جبرئیل نازل شده که این آیات باید یا خود پیامبر یا کسی که از اوست بخواند، و در نهایت در غدیر خم دستهای این تربیت شده پیامبردر کادر رهبری نیز بالا برده شد تا حجت بر همگان تمام گردد.و پیامبر رحمت بفرماید هر کس من مولای اویم علی مولای اوست.