قلم

به نام خداوند بخشنده مهربان

دو ماه و خورده ای است که کشور ما درگیر آشوبها و درگیری های معترضین و اغتشاشگران از یک سو و نیروهای امنیتی می باشد و از سوی دیگر این مردم کوچه و بازار هستند که نگران وضعیت معیشتی و در آمدهای خود هستند که از قبل بیشتر خودنمایی می کند . در واقع مسئولان کشور نیز ظاهرا به صرافت افتاده تا این مشکل را به هر صورتی و با کمترین خساراتی پایان دهند، این روزها نقد و انتقاد، همفکری و مشورت بیش از قبل می تواند راهگشای این آشوبها باشد.

البته گفتگو واژه ای است که می تواند این معضل را و مشکل را حل نماید، گفتگویی که در جامعه ما جای خالیش از میان کوچکترین نهاد جامعه یعنی خانواده خالی بوده تا مجالس شورای اسلامی  و شورای اسلامی شهر و روابط بین الملل.

در واقع جامعه ما موقعیتی را پشت سر می گذارد که همه کسانی که دلی درگرو این مرز و بوم دارند نگران آینده کشور خود هستند آنان از دوگانگی و رو در رو قرارگرفتن جوانان کشور نگران هستند و برای هر اقدامی تجربه کشورهای همسایه به یاد می آورند.

 

این نوشتار به وقایع کشور و نحوه برخورد با آن را با نگاهی آسیب شناسی و بیان راه حل آن برمبنای دو روایتی که از امیر المؤمنین(ع) نقل شده است پرداخته خواهد شد.

بعد بین الملل:

از دید بین المللی نباید فراموش کنیم و بر خود تحمیل کنیم که توهم توطئه داریم و کشورها به وجود ما، یا به، پیشرفتهای ما  عکس العملی انجام نخواهند داد.

چرا که در نظام بین الملل هرکس که وارد بازی آنان شده، باید با اجازه ی، بازی گردانان آن باشد، چرا که وجود یک نیروی دیگر را، برهم زننده بازی خود می دانند، لذا این کشور چه ایران باشد چه کره شمالی و چه ژاپن یا چین، برای آنان قابل قبول نبوده و برای خارج کردن آن کشور دست به هر کاری خواهند زد. لذا حمایت آنان از معترضین یا اغتشاشگران نه از سر دلسوزی آنان بلکه از روی نیازی است که خود آنان از مردم دارند و در واقع آرزوی نابودی، بر هم زننده بازی خود، توسط نیروهای همان کشور را دارند.

در بعد داخلی

در بعد داخلی اما مشکلات عدیده ای که وجود دارد، و عامل باروت و آتشی شده است که احتیاج به یک جرقه دارد تا بتواند بار دیگر انفجاری ایجاد نماید.

در بعد اقتصادی، متأسفانه وجود تورم در سطح بالا و بی عدالتی در امور اداری و استخدامی، در امور عدم تکریم ارباب رجوع، فاصله طبقاتی در گوشه و کنار جامعه ی امروز که راهی برای توجیه کار های خوب هم باقی نگذ اشته است. فقر طاقت فرسای اکثریت جامعه از یک طرف و اعلام دزدیهای میلیاردی و نهایت به فراموشی سپردن آن  دزدیها، نکته ای است که زمینه را برای هر نوع شایعه ای فراهم کرده است و بی اعتمادی را در سطح جامعه بین مردم و مسئولان به بالاترین نقطه رسانده و از نگاه فرهنگی نیز  عدم حمایت از کارمندان فعال و زحمت کش در ادارات که بدون تشویق مانده ؛ بی خیال بودن مدیران از کسانی که ضعف و تنبلی و خمودگی آنان تیشه به ریشه تولید یا  نا کارآمدی ادارات و کارخانجات زده است دست به هم داده تا امید مردم و جامعه خویش را به سمت یأس و نا امیدی سوق دهیم.

در چنین جامعه ای تحقیر و ندیدن نسل جوان در ابعاد مختلف اجتماعی و فرهنگی سیاسی و فراهم نبودن زمینه های مناسب برای بیان احساسات و هیجانات خویش در بعد دیگر عاملی شده است برای نوجوان و جوانی که در فضای مجازی در این دوسال کرونا به دنبال شکستن شاخ غول در بازیهای خود بوده و فضای حقیقی و واقعی را نیز با بازیهای خود یکی دانسته و به دنبال آن است تا این بازی را نیز چنانکه خود می خواهد به نتیجه برساند.

آسیب شناس و راه حل این امور را می توان در نگاهی کلانتر در بیان امیر المومنین علی(ع) دید که فرمودند عدل را بجا آورید و از ظلم و زورگویی بپرهیزید، چرا که ظلم باعث می شود افراد جامعه جلای وطن کنند ( فرار مغزها اتفاق بیافتد)و افسوسی که ناشی از زورگویی باشد عاملی می شود برای روی آوردن جامعه به شمشیر.

همچنین در نامه پنجاه نهج البلاغه اشاره دارد که حاکم باید چهار قدم را بردارد بعد انتظار اطاعت را از مردمان جامعه خویش داشته باشد.

اول(شفاف سازی ) اینکه می فرماید هیچ سری را از شما پنهان ندارم جز اسرار نظامی

دوم (مشارکت) هیچ موردی را بدون مشورت با شما انجام ندهم جز حکم شرعی

سوم(عدم تأخیر در اجرای حق) هیچ حقی از شما را به تأخیر نیاندازم و تا آنرا به صاحبش نرسانم وققه ای نداشته باشم

چهارم( برابری و مساوات) اینکه همه شما در حق برای من برابر هستید.

فاذا فعلت ذالک

هر گاه این امور را بجا آوردم بر خدا واجب است که خداوند نعمتش را بر شما نازل کند (اجرای دقیق وظایف یک حاکم عاملی برای نزول نعمت الهی است) هر گاه این امور از سوی من (حاکم) اجرا شد آنگاه اطاعت من بر شما واجب است به تعبیری الزام سیاسی تحقق پیدا خواهد کرد.

حال جامعه ما به دنبال آن است که این موارد را چگونه باید اجرایی کرد و راه شفافیت ها و برابری ها کدام است؟  برای تحقق موارد فوق لازم است به اصل 24 قانون اساسی که به لزوم رسانه های آزاد برای شفافیت و آزادی بیان اشاره دارد و همچنین اصل 26 که به وجود احزاب و بیان نقد و انتقاد اشاره دارد و اصل 27 قانون اساسی که به وجود اجتماعات و تجمعات برای بیان مخالفت ها بدون حمل سلام اشاره دارد.

اجرای دقیق اصول فوق می تواند مسئولان کشور را به قانونگرایی، و جامعه را برای گرفتن حق و بیان اعتراضات خویش به سمت قانون فرا خواند. و مقداری از خشونت های، خشونت گران را کنترل نموده و در عین حال آنان را به خواسته هایش نزدیک و یا به خواسته هایشان برساند.