قلم

به نام خالق طبیعت

عید امسال مصادف شد با ماه رجب ، ماهی که در روایات به ماه علی ابن ابی طالب و همچنین ماه شعبان ماه پیامبر و ماه رمضان ماه خدا نام گذاری شده است، لذا باید این تقارن را به نیکی یاد کنیم و توجه داشته باشیم چنانکه بهار، فصل شکوفتن و تابستان و پاییز فصل برداشت میوه است، ماه رجب را ماه شکوفه های معنوی انسانیت دانسته و ماه شعبان و رمضان را ماههای برداشت محصولات نیکو برای خود بدانیم، مناسبت های این ماه نیز از جمله ولادت امام جواد(ع) و امیر المؤمنین علی (ع) مزید بر شاد بودن در این ایام و دریافت نشانه ای برای زینت بودن ائمه(علیهم السلام) دانست.

مناسبت این ماه که ولادت امام جواد(ع) و مولی الموحدین علی (ع) است با کلمات گهر بار این بزرگواران توشه ای می توان ساخت برای بهره ای مادی و معنوی چنانکه نهمین اختر تابناک امامت می فرماید کسی که رفتار قبیح و زشت دیگران را تحسین کند(یعنی در مقابل آن موضع نگیرد و ناراحتی خود را ابراز ندارد و یا مثل همین مسائلی که در اجتماعات ما از بدی و فساد و رشوه و ... دیگران نقل می شود اما به جای تف و لعنت لبخندی بر لبان جاری نموده و می گوییم آدم زرنگی است!! چرا که ما به این اندازه که کار قبیح و زشت آنان را تف و لعنت بفرستیم می توانیم مانع فسادی شویم که به همین اندازه نیز مقابله نمی کنیم، البته اینکه دیگرانی که قدرت دارند و می توانند و باید مانع فساد شوند و اینکار را نمی کنند یا در توان ندارند، یا باید از مقام خود خلع شوند و کنار بکشند و یا باید برخورد قاطعی داشته باشند که عذر تراشیدن برای هر کدام بدتر از گناه خواهد بود) در فساد آنان شریک است.

به اصطلاح امروزی ما آش نخورده و دهن سوخته خواهیم شد چرا که فساد را دیگران انجام داده اند و لذت دنیاییش را آنها استفاده می کنند و ما تنها بخاطر تایید آنان باید هم عذاب دنیا را داشته باشیم که حسرت داشتن پولها و مقامهای آنچنانی است باید بخوریم و هم عذاب آخرتی چرا که کار زشت و فساد و ... آنان را تنها با یک لبخند تأیید کرده ایم.

حال اگر این کلام نورانی را ما مورد عمل قرار داده و با کسانی که چنین کنند به زشتی یاد کنیم حداقل دو کار مثبت انجام داده ایم اول اینکه دیگرانی که آلوده نشده اند رغبت کمتری برای انجام اینگونه امور پیدا خواهند کرد و دوم اینکه در صورت انجام این گونه فسادها توسط این افراد یا دیگران جرأت بیان آنرا در مجامع عمومی نخواهند داشت و ما ناخود آگاه به امر به معروف و نهی از منکر در جامعه خویش عمل کرده و دیگران را حداقل به سمت فساد سوق نداده ایم.

مناسبت بعدی نیز ولادت امیر المومنین علی (ع) است که تکامل انسان به حق باید از این الگوی خلیفة اللهی برای جوامع انسانی جستجو کرد، چه زیبا می فرماید خوش بحال کسی که مشغول شدن به عیوب خود عاملی شده تا از عیوب دیگران صرف نظر نماید، یعنی کسی که بخواهد عیب دیگران را مورد مداقه قرار دهد هیچگاه به عیوب خودش توجه ندارد و چنین فردی فردی موفق نمی تواند باشد چرا که بنا به فرموده ی این الگوی انسانیت کسی که خود را بشناسد خدا را شناخته است و فردی می تواند خود را بشناسد که ظاهر و باطن و اعمال و اخلاق خود را زیر ذره بین وجدان قرار داده و آنرا بررسی نماید و شخصیتی که چنین عمل کند خواهد دید آنقدر می تواند در خود عیب بیابد که دیگر فرصتی برای عیب پیدا کردن در دیگران نخواهد داشت.

حال اگر تک تک افراد جامعه ما بخواهند نه از باب فرمایش امام معصوم که از باب کلام یک روانشناس و جامعه شناس به این درهای گرانمایه  و پر معنا عمل نمایند آیا جامعه ما به آن تغییری که مورد توجه آحاد جامعه است نخواهد رسید؟ آیا اگر نگارنده تمام سعی و تلاشش عمل این دو گوهر درخشان باشد و خود را در فساد دیگران داخل ننماید و به عیوب خود بپردازد و جامعه خواننده سطور نیز به همین ترتیب و حتی کسانیکه این مطالب به گوش آنان می رسد بخواهند عمل کنند آیا در اصلاح جامعه ی خود یک قدم پیش نرفته ایم و آیا در دل تک تک افراد امیدی برای اصلاح خود و جامعه خود ایجاد نکرده ایم و آیا بهاری بهتر از این برای اصلاح خود و جامعه خود خواهانیم؟

نگاهی به وضعیت جامعه شهریمان که داشته باشیم و به گفتارها و کلامهای مجامع عمومی اگر دقتی بنماییم همگی از یک چیز دم می زنیم و آن ناامیدی، در کار در فرهنگ در سیاست و اقتصاد و جالب اینکه هیچکدام از ماها مخصوصا آنان که می دانند خود حاضر نیستیم یک قدم برای اصلاح خود وجامعه خود برداریم!! و فرزندانمان را از این وضعیت خوف و نا امیدی نجات دهیم و حتی گاهی خود نیز بر خلاف فرمایش امام جواد(ع) به آن دامن می زنیم.

بهار ما در درون ما شکوفه خواهد زد و بهار طبیعت در دل طبیعت پس درسی که ما می گیریم تغییری مناسب در خود است که باید همگی دست به دست هم دهیم تا طبیعت درونمان و جامعه مان را همانند طبیعت کوه و دشت زیبا و پرگل نماییم.

نکته اخر این که اگر یک لحظه به خود و جامعه خود بنگریم و هر کدام از ما ها خود را به این وعده ها متعهد بدانیم در روز 13 فروردین شاهد این همه تخریب طبیعت، اسراف با سبزه های در وسط جادهها ولو، و آلودگی هوا با حرکت در حاشیه خاکی جاده ها نبودیم و تعطیلاتی زیبا و بیاد ماندنی به همدیگر هدیه می دادیم تا آلودگی صوتی و هوایی و نابود کردن طبیعت زیبا و حتی بعضی از به اصطلاح آدمها مخصوصا بزرگترهای خانواده در میان گندمهای کشاورزان مشغول گل کوچیک و وسط وسط بازی کردن نبودند!!

مناسبت دیگر رحلت شهادت گونه زینب کبرا(س) است که بانویی در رشادت و کرامت هر چه گفته شود کم است و تنها باید گفت دختر فاطمه و علی و خواهر مجتبی و حسین است، که تمام مصائب کربلا را دید اما از وظیفه خویش که پیام کربلائیان بود کوتاه نیامد.

و مناسبت دوازدهم فروردین روز جمهوری اسلامی که مصرع دوم شعار انقلابیون و تئورسین های انقلابی بود «استقلال آزادی   جمهوری اسلامی»، و به واقع تمام آنان به آن اعتقاد داشتند و جامعه امروز نیز به آن اعتقاد راسخ داشته به شرطی که عده ای به این اسم و به این عنوان پله ای برای مطامع دنیوی خویش نسازند و تنها به نفرت طبقه محروم جامعه نسبت به انقلاب دامن نزنند کسانی که با فساد، دزدی، رشوه و... هزاران فساد دیگری که متأسفانه دربعضی از ادارات و نهادها جا خوش کرده و مردم را به اسم اسلام و جمهوری اسلامی از اسلام و جمهوری اسلامی بدبین نموده که این افراد نه قاعده سیاست را بلدند و نه قاعده دین که از هر دو نیز دم می زنند و خون بر دل دلسوزان انقلاب خواهند کرد. مناسب است این روز نیز با یاد و خاطره تمام کسانی که برای این شعار جنگیدند و از کشور و نظام دفاع کردند و به شهادت رسیدند یا در این راه عمر خود را در طبق اخلاص گذاشتند قدر دانی نموده و فرصت طلبان را در هر مقطع زمانی و مکانی لعن فرستاد.