قلم

به نام انتقام گیر مظلومین

اجازه دهید کمی محاوره ای بنویسیم و خودمانی .

گاهی با خود فکر می کنم عدالت و بر پایی آن به آن سختی هم که در تاریخ آمده نیست!! و بعد وقتی می بینم حتی متهمین در نظام جمهوری اسلامی نیز تفاوتهایی دارند نزدیک است که شاخ در بیارم. البته بر فرض صحت زیارت رفتن یک متهم!!!!  این نوشته به رشته تحریر در آمده است. و البته عدم تکذیب خبر خود می تواند دال بر صحت آن باشد.

روزی بنده خدایی که به هر دلیل از خانمش جدا شده بود و خانمش درخواست مهریه را داشت به کوی برزن می زد تا از دست مأمورانی که هر چند یکبار برای گرفتن اسباب و اثاثیه نداشته اش و مصادره آن به نفع خانم قبلیش که خود نیز می دانست شوهر سابقش هیچ چیزی در بساط ندارد به سراغ این بنده خدا آمده و مهرش را طلب می کردند،  این شخص بعد از چند بار فرار کردن از دست مأموران، رفت و دیگر خبری ازش نبود و نیست، یا لااقل ما خبر نداریم و البته مأموران هر از چند گاهی سرکی به محله قبلی آنان می زنند. در نگاه اول همه به این قانون شاید آفرین بگویند و از اینکه از حق یک خانم مظلوم دفاع می کند آن را تحسین کرد، که  البته که باید هم چنین باشد چون در هر صورت حق الناس است و باید مطالبه شود. اما با نگاهی به وضعیت افرادی چون جناب دادستان سابق تهران و رئیس تأمین اجتماعی سابق لرزه بر اندام آدم می افتد که به راستی عدالت چیست و کجاست و باید برای چه افرادی اجرا شود؟ در حالی که این فرد متهم به اختلاس، ضایع کردن حقوق مردم و نیروهای تحت سیطره خود بود با کمال احترام با هواپیما از کشور خارج شده و برای زیارت به اتبات می رود!!!!؟؟ اینکه مصونیت این فرد چگونه است و چطور محقق شده و از کجا تأمین شده بماند!!!! که عقل ناقص ما شاید به جایی نمی کشد!!! اما سنت حسنه ای که ما از قدیم شنیده ایم اینکه باید برای هر مسافرت حلالیتی طلبید و مخصوصا برای اعمال صالحه ای چون حج و زیارت ائمه و قبور آنان که چون یک عمل عبادی است باید حق الناسی بر گردنت نمانده باشد تا بتوانید فارغ البال به امور عبادی مشغول شد. اما این فرد محکوم و متهم به چه مجوزی و چگونه به خود اجازه داده که برای زیارت!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! از کشور خارج شود، و این چه قانونی است که برای یک بدهکار خانوادگی هر چند روزی یک مآمور به در خانه طرف روانه می کند، و یک متهم با اتهامهای بسیار پیچیده تر و حق الناس بسیار گسترده به خود اجازه می دهد یا به او اجازه می دهند که از کشور خارج شده و به زیارت!!!! برود در عدالت این قانون به خود میپیچم، در حالی که افراد با اتهام بسیار کوچکتر و حتی بی ضرر تر زمانی توسط این فرد مدتها بدون محاکمه در زندان یا در باز داشتگاه می ماند و خبری از آسایش متهم به گوش نمی رسید. یک سؤال از خود این شخص و از مسئولان این است که زیارت رفتن یک متهم چه چیزی را ثابت می کند؟! غیر از این است که مردمی که مدتها توسط این افراد آسیب دیده بودند نسبت به قوانین و اجرای قوانین قضایی جمهوری اسلامی بی اعتماد شده و حتی به اصل عدالت در نظام علوی هم شک می کنند؟! آیا این سیره غیر از این استکه دادگاه های اختلاس را در کشور ما به سخره گرفته اند؟؟! آیا مردم ما به این باور خواهند رسید که عدالت برای همه در نظام مقدس جمهوری  اسلامی بر پا خواهد شد؟! آیا زندانی که به خاطر ورشکستگی مالی در زندان بوده و حتی حق دیدن خانواده خود را ندارد چگونه است که این شخص برای یک عمل مستحبی (البته باید به مذاق فقهای اسلامی توجه داشته باشیم که گاهی این نوع زیارت ها را حرام می دانند) می تواند تحت الحفظ از کشور خارج خواهد شد. البته یقین بدانید برای به سخره  گرفتن قانون واجرای آن در نظام  جمهوری اسلامی این شخص باز خواهد گشت تا پروژه بی اعتمادی، مسخره کردن قانون، و به اصطلاح خودش بی گناهی خود را به همگی ثابت کند!!!!! چون خود می داند قانونی که به او اجازه خروج در این موقعیت داده به احتمال 98در صد او را تبرئه خواهد کرد.