يادمان نرفته ،از پيروزي انقلاب که حرف ميزدند و مي زديم ؛نقش مردم درکنار رهبري نهضت با محوريت اسلام، کاملأ مشخص و قابل قبول همه ي انقلابيون بود.

حدود سي و پنج سال از انقلاب مي گذرد.اسم حکومت ،جمهوري اسلامي ايران است .براي انتخابات ، شوراي نگهبان تمام هست و نيست خود را به ميدان مي آورد. انتخابات برگزار مي شود .مدت آن هم چهار سال است .

حالا عقل و منطق درقاعده ي بازي سياسي،حکم مي کند، برنده ي انتخابات در اين مدت برنامه هاي اجرايي خود را عملي کند و حق داشته باشد براي رضايت مردم در حکومت اسلامي که همان رضايت خداوند است تلاش کند .

چهار سال که تمام شد باز دوران تبليغات است .مخالفين تشريف مي آورند بعد از تأييد شوراي نگهبان در کسب آراء مردم تلاش مي کنند .هر کس برنده ي انتخابات شد اجازه دارد برنامه هاي خود را تا دوره ي بعد اجرا کند .

حالا بعضي از دلسوزان اسلام و انقلاب مي فرمايند اگر اين رئيس جمهور دست نشانده ي آمريکا و انگيس از کار درآمد چه کنيم . چهار سال زمان زيادي است و دين و ايمان به باد مي رود .

ببخشيد. اولا قانون اساسي اين اختيار را به رهبري نظام و نمايندگان مجلس داده است تا در صورت لزوم رئيس جمهور را از کار بر کنار کنند .احتمال کودتا هم نيست ، چون فرماندهي کل قوا شخص رهبري است و جانشين اين مقام با نظر رهبري مشخص مي شود.

با اين حساب به جاي ايجاد اختلاف و بد بيني در مردم بهتر نيست تصميم بزرگان و آگاهان به امور مملکت اين باشد که باور کنند سياست هم قواعد خود را دارد و اين نوع اختلافات نتيجه اي جز خود زني و آب به آسياب دشمن ريختن ندارد؟

يادآوري و تذکر در دين و مذهب ما پسنديده است. يک بار ديگر به مفهوم فرموده ي رسول اکرم بيانديشيم که : اعدا عدوک نفسک التي بين جنبيک." دشمن اصلي انسان نفس اوست"

در تمام تعارضات و سخنان و توصيه ها ، يک بار هم که شده اول به نفس و عملکردمان در گذشته بيانديشيم سپس براي حال و آينده ي ديگران ابراز نگراني کنيم.