سلام، راستش در جاي جاي مطلبتان يك تناقض آشكار وجود دارد، اول اين كه اين تشكل را بي اهميت و شكست خورده و بدنام معرفي مي كنيد ولي در عين حال از تأثير گذاري هاي ايشان هراسانيد و از همگي تقاضا مي كنيد در دام ايشان نيفتند و اين نگراني در جاي جاي متن تان موج مي زند...، و اما نظر حقير اين است كه اگر چه در جبهه پايداري افراد متنوعي به لحاظ نوع رفتار سياسي وجود دارد ليكن اكثريت قريب به اتفاق ايشان به انقلاب متعهدند و آنچه كه شما از شكست به آن ياد مي كنيد در مسلك بزرگان اين جبهه، چنين تلقي نمي شود، اصولاً اين نگاه كه كسي اگر در انتخابات بازنده شد بازنده ي مطلق است به نگاه افراد مقابل اين جبهه باز مي گردد كه مثالش را در 88 شاهد بوديم، اين جبهه درك كرده است كه در كنار جريان اصلاح طلبي با ماهيتي كه در 88 به خوبي از خود نشان داد و در كنار جريان سنتي اصولگرايي كه در طي اين سالها از آنها ديده ايم و لابي گري و مصلحت سنجي و بعضاً‌ سكوتهاي بي جا و سخن هاي نابجا، بايد جريان دلسوزي ديگر به راه افتد كه با اين جريان ها يكي نشود و بتواند منتقدان به اين دو گفتمان را گردهم جمع آورد و اتفاقاً‌ماهيت اين جبهه مشخص است كه در عضو گيري محدوديتي ندارد و حتي در معرفي نامزدهم به عضو بودن ايشان توجهي ندارد و اين تعهد ايشان اينقدر در جريانهاي اصولگراي سنتي و اصلاح طلبان ترسناك است كه بارها از ائتلاف ايشان در برابر به اصطلاح افراطي ها!! سخن رانده اند.