قلم

به نام خالق توانا

خروج آمریکا و امضای خروج توسط ترامپ از برجام به یقین پیامدهایی همه جانبه برای جهان و بخصوص کشور عزیز و نظام مقدس جمهوری اسلامی دارد که توجهی همه جانبه از سوی مسئولان و مردم عزیزمان را خواستار است، ابعاد مختلف این اقدام نابخردانه از جانب کشوری که مدعی برنامه ریزی برای جهان داشته وبه تعبیری مدعی جهانی سازی است قابل پیش بینی نخواهد بود هر چند کشورهای مختلف اروپایی در قرار داد نیز این تصمیم را ناجوانمردانه دانسته و نوعی بی اعتمادی را در سطح جهانی می دانند. اما اعتماد به این کشورها نمی تواند پایدار باشد، اما در هر صورت ما نیز باید در هر قرارداد و توافق نامه ای سود و منافع خود و کشور خود را در نظر بگیریم.

دو بعد داخلی و خارجی این تصمیم برای آمریکا می تواند اینگونه محسوب شود که تاجری که بر بال سیاست و قدرت سوار شده و جایگاه و منزلت خویش را فراموش کرده و دست به کاری زده تا بتواند اقتصاد آمریکا که بعد از ورشکستگی های مطرح که در سالهای قبل از این اروپا را در نوردیده بود، اینبارآتش به انبان آمریکائیان نیاندازد، چرا که از جمله   عوامل درآمدی آمریکا فروش اسلحه است و ترامپ با این تصمیم کارخانه های اسلحه سازی داخل آمریکا را با فروش و قراردادهای فروش به همسایگان ایران از ورشکستگی نجات داده و کارگران این کارخانه ها را به کار امیدوار نمود، در عین حال که با افزایش قیمت نفت متحدان خود را در همسایگی ایران از ورشکستگی دیگری نجات داده است.

اما در بعد جهانی آمریکا به عنوان کشوری بد عهد و کسی که قلدری را بر هر پیمان نامه ای ترجیح می دهد و به بهانه های مختلف خود را از قراردهای بین المللی هر چند حاصل تلاش چند کشور باشد خارج خواهد ساخت. البته این یک امتیازی می شود برای کره شمالی که یا اعتمادی به قول و قرارهای آمریکا نداشته باشد یا با تضمین های بسیار سختی که بر آمریکا تحمیل شود به مذاکرات بین خود و آمریکا برای مذاکرات هسته ای خود توجهی نشان دهد.

آمریکا حالا با تمام تبلیغاتی که بر علیه ایران داشت متحدین خود را از دست داده و دیگر نمی تواند اعمال تحریمهایی نماید که تا قبل از این اتحاد اروپاییان را به همراه داشت، البته اگر اروپاییان نیز بازی در نیاورند و نخواهند هم از توبره بخورند و هم از آخور. لذا اگر به ظاهر قضایا و صحبت های آنان توجه کنیم شریک گل و گرمابه خود را در راستای منافع را از دست داده است و این یک به ظاهر پیروزی تا اینجای کار برای ایران محسوب می شود.

اما اینکه بود و نبود آمریکا در برجام چه سودی خواهد داشت و یا نخواهد داشت این است که تاکنون جز القای بد بینی و عدم اعتماد به متحدین خود و دیگر کشورها قدمی برای برجام برنداشته که بگوییم تا حالا حضورمؤثری برای اجرای برجام داشته و از این ببعد که چون از برجام خارج شده بیشتر متضرر خواهیم شد. اما این جو روانی می تواند تأثیرات خاص خود را داشته باشد و به ضرس قاطع باید گفت همین تأثیرات روانی برای ترامپ کارسازی بیشتری خواهد داشت تا حمله های نظامی و از این قبیل گزینه ها.

تأثیرات روانی این اقدام بر کشور عزیز و نظام مقدسمان را به دو بخش داخلی و خارجی می توان تقسیم کرد که بخش خارجی آن این است که ایران به عنوان کشوری که متعهد به تعهدات بین المللی بوده و به عهدی که بسته وفادار مانده و به آنچه که سالهای سال به عنوان یک بهانه برای فشار به ایران را کشورهای غربی در برنامه خود داشتند به یأس تبدیل کرده و تأییدات متعدد آژانس اتمی نیز از آن حکایت دارد.

در بعد داخلی اما تأثیرات روانی آن بیش تر از دیگر تأثیرات بوده و هوشیاری ملت شریف ایران و مسئولان و احزاب و گروهها را می طلبد تا بدون هیچ دغدغه ای به سمتی حرکت نمایند که تمام تأثیرات روانی این اقدام را بی اثر گذاشته و شرش را به بانی شر برگردانند.

شکی نیست انتظاری که غربیان و به خصوص آمریکا از وضعیت کنونی کشور ما دارند، به اصطلاح خودشان، فتح بدون کمترین هزینه ی کشور است، و این آرزوی خبیثانه آنان تحقق پیدا نخواهد کرد جز آنکه ما در داخل کشور خود به خواسته دشمنان قسم خورده خود عمل نماییم، یعنی با ایجاد جو روانی بین مردم عزیزکشور و بزرگ جلوه دادن مشکلاتی که متأسفانه هم اکنون وجود دارد و ایجاد یأس در اصلاح آنها در میان جامعه و باور آن توسط مردم از جمله اموری است که احزاب و گروهها و بخصوص مسئولان کشوری و لشکری باید به آن توجه لازم را داشته باشند.

زمانه، زمانه ی مچگیری نیست و نباید در این موقعیت زمانی به دنبال بهانه گرفتن از همدیگر باشند، و دوره ای نیست که بخواهند تسویه های جناحی و حزبی را مطرح کنند اگر همدلی و همکاری تمام احزاب و گروه ها و مقامات نباشد، کشور به منجلابی وارد خواهد شد و به سراشیبی سقوطی وارد خواهند کرد که هیچکس فکرش را نخواهد کرد و نهایت این خواهد شد که کی بود؟ کی بود؟ من نبودم! و البته کسانی که دغدغه کشور، مردم و نظام مقدس جمهوری اسلامی را دارند کشور و ملت و نظام را به این سرنوشت نخواهند کشاند و امید دشمنان را نیز برای رسیدن به این مرحله نا امید خواهند کرد.

جان فوران در کتاب مقاومت شکننده که به تحولات ایران در فاصله زمانی مشروطه تا انقلاب اسلامی پرداخته است نکته ای دارد که برای تمام عزیزان اهل علم از حوزه و دانشگاه و احزاب و گروها و مسئولان قابل توجه باید باشد و آن این استکه هرگاه حوزه و دانشگاه ملی گرا و مذهبی دست به دست هم داده در هر موقعیت تاریخی ایران را از بحران نجات داده و هر گاه این احزاب و گروه ها و نخبگان همدلی نداشته باشند روزنه های نفوذ خود را به خارجیان و دشمنان نشان داده و دشمنان فرصت طلب نیز از آب گل آلود ماهی خود را صید می کنند. نمونه های آنرا در انقلاب مشروطه و به نتیجه رسیدن آن اشاره دارد و پشت کردن این گروه ها به همدیگر در آمدن رضاخان و نابودی مشروطه مثال می زند، همچنین در بحث ملی کردن نفت اتحاد علما و دانشگاهیان و همراهی و همدلی مردم را عامل به ثمر رسیدن ملی کردن صنعت نفت دانسته و اختلاف بین مذهبیون و ملیون را عامل کودتا بر علیه دولت مصدق دانسته و نهایت در موضوع انقلاب اسلامی به پیروزی انقلاب اسلامی که نتیجه اتحاد تمام نیروهای مذهبی و ملی دانسته و اکنون منتظر تحقق همان اختلافات در بین نیروهای انقلابی و حوزه و دانشگاه بوده تا به اصطلاح ماهی خود را از آب گل آلود اخلافات داخلی کشورصید کنند و این آرزویی خواهد بود که با هوشیاری تمام ملت ایران، آنان به گور خواهند برد.