قلم

چند و چون مذاکرات هسته ی

مذاکراتی که موافقان و مخافان خود را دارد، مذاکراتی که آینده کشور تا حدودی به آن گره خورده است تاریخ از این گونه مذاکرت بسیاری را در خود دیده است، از مذاکرات با برد یک طرفه گرفته مثل آمریکا و ژاپن بعد از حمله اتمی آمریکا به ژاپن ویا مذاکرات ترکمنچای ایران،  تا مذاکرات برد- برد مثل ممنوعیت اشاعه سلاح های هسته ای بین کشورهای هسته ای و مذاکرات ملی کردن نفت و مذاکرات هسته ای ایران که این روزها در جریان است، هر چند مخالفین این مذاکرات را نا امید کننده بدانند و آن را به دادن ا متیاز به طرف مقابل تعبیر کنند چه از جانب افراطیون در داخل کشور و به اصطلاح دلواپسان داخلی چه از طرف دلواپسان حامی آمریکا در داخل و خارج آمریکا که مذاکره کنندگان خود را به دادن امتیاز به ایران متهم می کنند (لابی صهیونیسم) در هر حال مذاکراتی است که در این تاریخ کشور ما اتفاق افتاده چه به اصطلاح بعضی آنرا خیانت بدانند و چه آنرا یک پیروزی بدانند در هر حال کاری است که با توافق تمام سران نظام تحقق پیدا کرده است و نه به یک جناح وا بسته است و نه به یک گروه، کاری است که حتی می توان مردم ایران را عامل تحقق آن دانست چرا که با انتخاب خود دولتی را سر کار آوردند که با مهارت خود و قدرت چانه زنی به جای شاخ و شانه کشیدن توانست با همدلی و همراهی تمام مسئولان و سیاسیون و مردم به سمت این توافق پیش برود.

البته در این جا لازم است به تمام نیروهای درگیر بخصوص خط مقدم دیپلماسی خسته نباشید گفت که چه به سرانجام برسد و چه نرسد زحمات آنان مایه تقدیر و دلگرمی تمام ملت ایران است، بجز کسانی که تمام حقیقت را در خود و افکار خود دیده و همیشه دلواپس بوده اند،در هر حال این توافقات و مذاکرات مثل دیگر توافقات ممکن است به سر انجام خوبی برسد و ممکن است به سر انجام نرسد، اما تلاشها را نباید نادیده گرفت.

در صورت سقام و محکم شدن این توافق ایران بسیاری از بودجه های خود را تا قبل از این هزینه دفع تبلیغات بر علیه کشورمان می کرد به اموری دیگر اختصاص خواهد داد تا بتواند ثبات و جایگاه بیشتری در خاورمیانه پیدا کند. هر چند سرمایه های بلوکه شده ایران که به ناحق بلوکه شده بودن به کشور باز خواهند گشت . ایران به لطف خدایی و با تدبیر مسئولان در خاورمیانه جایگاه بهتری نسبت به کشورهای دیگر دارد که اگر این توافقات قطعی شود می توان گفت جایگاه بهتری نیز پیدا خواهد کرد، علاوه بر اینکه قدرت اقتصادی ایران با بازگشت سرمایه های به ناحق مسدود شده ایران و سرمایه های سایر سرمایه گذاران داخلی و خارجی بتواند کشوری قدرتمند تر از گذشته در سطح اقتصاد و سیاست گردد. هر چند در این بین کارشکنی همسایه ها و سایر قدرتهای فرا منطقه ای نیز ابعاد تازه تری به خود می گیرد، اما همانطور که با تدبیر و امید از این مرحله گذشتیم به مرحله دیگر نیز خواهیم رسید به امید خداوند.

اما اینکه این مذاکرات را و رفع تحریم ها را راه کار اصلی برای پیشرفت کشور بدانیم چنین نیست، چرا که با رفع تحریم ها تازه کشور ما به ده سال یا دوازده سال قبل برخواهد گشت که آن زمان نیز مشکلات اقتصادی همچنان پا بر جا بود، لذا این توافقات زمینه را برای آسان تر شدن مشکلات اقتصادی و سیاسی کشور فراهم می کند نه اینکه مشکلات را رفع نماید. به توافق رسیدن ما با کشورهای مطرح دنیا که تنها خود را صاحب هر حقی می دانند و خوی استعماری در نهادشان نهفته است به معنای حل شدن تمام مشکلات ما و برادر شدن آنان با ما نیست بلکه باید مواظب بود تا در دام دیگر آنان نیافتیم، و با برنامه ای دقیق دنیای پیش روی خود را آباد تر از قبل بسازیم، اما اینکه عده ای از بی اعتمادی نسبت به کشورهایی که خصیصه اشغالگری و دزدی و چپاول در ذات آنان است صحبت می کنند جای شکی نیست، حال باید دید آیا با بی اعتمادی که ما داریم اگر این توافقات نیز تحقق پیدا نکند آیا ما به مقصد خود خواهیم رسید؟ یا تا حالا که مذاکره ای نبوده آیا توانستیم به خواسته خود برسیم؟ یا اینکه باید از یک سوراخ دوبار گزیده نشویم و به جای مناظرات به مذاکرات روی آورده و آن را تقویت کنیم، مگر نه این است که هر عاقلی از تجربه جدید برای برداشتن موانعی که تجربه های ناموفق نیز در آن وجود داشته استقبال می کند؟ پس این که زمانی خوی استکباری استکبار گل کرده و به توافقات پشت کنند، برای ما هم وجود دارد اما آیا نباید طبق فرمان قرآن که فرموده اگر دشمنان به شما پیشنهاد صلح دادند شما هم بپذیرید عمل کنیم؟

سر آمد آنکه این مذاکرات که به توافق برسد بر همه لازم است از آن حمایت کرد، تا بتوانیم کشورمان را به سوی تعالی و توسعه از راهی دیگر هدایت کنیم و خود را برای کمینگاه های بعدی آماده نماییم، توافق ممکن است زمانی شکسته شود چرا که هیچ توافقی پایدار نخواهد بود اما چرا زمینه را فراهم نکنیم که اگر زمانی هم شکسته شود ما تا آن زمان خود را مجهز تر نماییم، چرا به خود مان این فرصت ندهیم که با تغییر تاکتیک و استراحت در منزلگاهی، برنامه کامل تری برای منزلگاه بعدی آماده نماییم؟ به امید روزی که بتوانیم قدرت جمهوری اسلامی را جهانی کرده و با تکیه بر اعتقادات و اقتصاد و سیاست قوی الگویی باشیم برای تمام جوامع فقیر در بعد اقتصاد و الگویی باشیم برای تمام جوامع در بعد اعتقاد و جمع بین سیاست و دین و سیاست و اخلاق.