قلم

تحریفات عاشورا به چه صورت است و چگونه اتفاق می افتد؟

سؤالی که در  ادامه مبحث قبل به آن می پردازیم که به راستی تحریف عاشورا چگونه صورت می گیرد؟ و چه وقت باید فهمید تحریفی صورت گرفته است؟ آیا امام حسین (ع) جامعه ای که صدای مظلوم را بشنود و به داد مظلوم برسد را هدف از قیام خود می دانست یا جامعه ای در آن یک ماه سیاهپوش بود و گریه کرد اما نه صدای مظلومی شنیده شود و نه حق مظلومی ستانده شود؟

آیا جامعه ای ما آنقدر به ظواهر تکیه کرده است که فراموش کند حسین (ع) برای ستاندن د اد مظلوم از ظالم قیام کرده، برای حیات اسلام که سر تسلیم تنها درمقابل خدا فرود آورد و نه کسی دیگر، برای آنکه کرامت انسانی را و عزت انسانی را حفظ کند قیام کرده؟ یا تنها برای حکومت و حاکم شدن بر مردم و یا برای آنکه مردم بیایند و ماه ها برای او گریه کنند؟هر چند باید گفت هر چیز به جای خود نیکوست و گریه و عزا جای خود و هدف و جامعه و اسلام  جای خود.

واضح و روشن است که جواب به سؤالات فوق و دیگر سؤالاتی که به ذهن خواهد آمد و جوابی عقلایی می طلبد آن است که حسین (ع) وارث آدم(ع) و محمد(ص) است و او برای سعادت انسان قیام کرد و برای احیای دین جدش و برای امر به معروف و نهی از منکر که ظلم و ستم به مردم و زیر دستان با هیچ یک از معیارهای فوق سازگاری نخواهد داشت.

اهداف امام کجا و عمل ما و برنامه ای که ما به اسم امام داریم کجا؟ به اسم امام حسین (ع) عده ای در مناصب گوناگون حکومتی قرار دارند و به اسم امام از بیت المال استفاده می کنند و به اسم امام حق الناس را نادیده می گیرند، آری اینان همانهایی هستند که چفیه به گردن در پست های کلیدی قرار می گیرند و ناگاه سر از کانادا در می آورند و یا سر از زندان های ایران که سالها طول می کشد تا حکم آنان اجرا گردد، اینان کسانی هستند که حقوق نجومی می گیرند و بدون هیچ تلاشی بورسیه دکترا میگیرند و  به ریش دیگران می خندند، و با کمال پر رویی خود را مستحق آن می دانند!!

آیا هدف امام حمایت از خوردن و بردن بیت المال  و برگزاری مراسمات عزای حسینی و راه انداختن سفره های آنچنانی به اسم امام حسین و تمام ایثارگران و آزادی خواهان کاروان کربلا بود؟!!! آیا با دادن یک شام یا نهار یا انداختن یک سفره نذری تمام آنچه از بیت المال برده شده و حق دیگران را پایمال کرده اند را می شود به اسم امام حسین(ع) از خود دفع کرد؟!.

نتیجه چه خواهد شد؟ نتیجه آنکه روز به روز فریاد مظلومان و ستمدیدگان کمتر شنیده می شود و جامعه به ظاهر اسلامی به سمتی می رود که برای ایام محرم آرایش های آنچنانی مد می شود، لباسهای سفارشی و با مارکهای شیطان پرستی و گده گرفتن در مجالس امام حسین و خوردن و بازار تشکیل دادن در مراسمات این ایام و قلیان هایی با توتون های مخصوص و ... اما از اسلام واقعی خبری نیست، برای رسیدن به سعادت تنها ریختن چند قطره اشک برای امام حسین می دانند و چند روزی سیاه پوشیدن، هر چند به قول شهید بهشتی جامعه ای که در آن انصاف، امانتداری، آزادی و... نباشد ولو سراپای آن قرآن باشد نمی توان اسلامی نامیدش. لذا جامعه ای که دو ماه در و دیوارش به پلاکار و بنرهای سیاه و سفید و سخنرانان و مداحان پوشیده شود و برای امام حسین (ع) گریه و زاری کنند اگر در آن حق الناس که عبارت است راندمان کاری حداقل هفت ساعت در روز را به جای چهل و پنج دقیقه داشته باشد و مسؤلانی که اولویت برای آنان اجرای قانون باشد نه سلیقه و رسیدن به آشنایان و از طرف برگزار کنندگان مردمی نیز  از مزاحمت های صوتی، ترافیکی، بخصوص برای افراد مریض، رعایت نشود نمی تواند جامعه ای که مورد توجه امام حسین است، دانست.

جامعه ای که بیرق های سیاه بالا باشد و بیرف های تملق و چاپلوسی و مستبد بودن و حق دیگران را ضایع کردن در پشت آن نتیجه اش بی اعتنایی مردم به مراسمات واقعی برای امام حسین (ع) و گرایش به مراسماتی ظاهری و توخالی خواهد بود، و در عمل نیز هر کجا احساس کنند می توانند حق دیگران را نادیده خواهند گرفت حال چه در امور اداری با آشنا بازی، چه در امور ساخت و ساز مثل پیاده رو خواری های معمولی، و چه در دزدی های دیگر و جیب و کیف قاپی های معمول توی خیابان.

پس چه کسی مقصر است و به تعبیری دیگر کجای کارمان می لنگد؟!

حال با توجه به مطالب فوق با دقت به مطلب پیش رو توجه داشته باشیم  در حالی که جامعه ما سیاه پوش عزای بزرگترین قیام در باب امر به معروف و نهی از منکر است بزرگترین ایثار خانوادگی  در مقابل ظلم و دزدی غارتگران بیت المال یزیدی است، و خونین ترین قیام در مقابله با انحراف اسلام است  فردی در میانه پارک یا خیابان داد می زند که آی دزد آی دزد مردم نظاره گرند و جوانی به دنبال دو جوان دیگر که به سمت موتوری آماده با یک سرنشین کنار خیابان ایستاده،  فرار می کنند و کسی به دنبال آنان نیست و مردم هاج و واج تنها نظاره گرند و جوان مال باخته نا امیدانه به درختی تکیه می دهد و تنها اینطرف و آنطرف نگاه میکند، نگارنده نیز در شک اتفاق قرار گرفته و نمی داند چه کار کند تنها به این فکر می کند که چرا مردم اینقدر بی اهمیت هستند و چرا دزدان حرفه ای شده اند و برخورد مردمی با آنان سخت شده است؟ وقتی مقداری فضا عادی می شود و از مردم پرسیده می شود که چرا چنین است و چرا دزدان بی خیال و چرا کسی به داد این بنده خدا نمی رسد؟ جوابهایی می دهندقابل توجه است از جمله خوب به دردسرش نمی ارزد احتمال دارد یک موبایل باشد، خوب بعدش باید مدتها از دست این دزدان در امان نباشی، خوب به فرض هم دستگیر شوند قبل از شما آزاد خواهند شد، چه کار کنند از بی کاریه دیگه! و بابا مردم خروار خروار می دزدند و کسی کاری به کارشان ندارد و ...

این آن جامعه ای است که سراپایش بخاطر امام حسین(ع) سیاه پوش شده اما از روش مردانگی از خود گذشتگی ایثار و شجاعت حسین (ع) در میان این مردم خبری نیست اگر تحریف عاشورا نیست پس چه می تواند باشد، چرا به ظاهر عزاداری و پرچم زدن برای امام اهمیت آنچنان می دهیم اما خبری از امر به معروف و نهی از منکر ما نیست؟ چرا قانون و مجری قانون در جامعه حسینی، بسیار کم و نادر حسینی عمل می کنند یا اصلا عمل نمی کنند؟

این حادثه مرا یاد مطلبی که نویسنده کتاب شایست و ناشایست یعنی مایکل کوک در مقدمه کتاب خود آورده که در متروی پاریس خانمی مورد اذیت و آذار مردی قرار می گیرد و مردم بی توجه به آن از کنارش می گذرند و می روند اما شخصی پیش می رود و مانع مرد متجاوز می شود و زن را از دست آن مردم آزاد می کند، کوک به این شخص مراجعه کرده و می پرسد چه چیزی باعث شد که شما او را نجات دهی؟ گفت من مسلمانم و در دین ما مسلمانان اصلی هست به نام امر به معروف و نهی از منکر و به همین دلیل بر من لازم بود و واجب که این خانم را از دست آن مردم رهایی بخشم، کوک به دنبال این مناظره تحقیق خود را در این باب آغاز می کند و کتابی مبنایی در این باره از منابع شیعه وسنی به نام شایست و ناشایست در منابع اسلامی به رشته تحریر در می آورد، خلاصه این اصل، اصلی است که در جامعه ای که سراپایش برای عزای امام حسین(ع) سیاه پوش شده اما خبری از آن نیست هر چند هدف اصلی امام نیز همین امر به معروف و نهی از منکر و ستاندن داد مظلوم از ظالم است اما در جایی که خبری از این ظاهر سازی ها نیست یعنی در جامعه اروپایی تحقق پیدا کرده است.

امیدآن است که ما اهداف واقعی قیام امام را درک کرده و برای آنان تلاش کنیم و بازیچه ظاهر سازی ها و شعارهای توخالیی که  دوست نادان و دشمن دانا برای تحریف عاشورا و قیام کربلا دارند قرار نگیریم. ادامه دارد.